Sterk staaltje van mosterd na de maaltijd

Het platform voor de grondgebonden melkveehouderij, Netwerk Grondig, koos deze week om zich te profileren met een definitie van grondgebondenheid. Nu is het nog wachten op de definitie die LTO Nederland en de Nederlandse Zuivel Organisatie (NZO) gaan formuleren.

Echt verrassend is de keuze om bedrijven waarvan de fosfaatproductie kleiner of gelijk is aan de plaatsingsruimte grondgebonden te noemen niet. Opvallend is wel de term 'kringloopcontract'. Dit gaat om grond binnen een straal van 20 kilometer waar de gebruiker mest op brengt en het gewas van benut.

Deze grond zou in de Gecombineerde opgave moeten worden opgegeven en zo fraudeongevoelig zijn. De manier waarop wordt geborgd dat er daadwerkelijk mest wordt aangewend en de voedergewassen zelf worden gebruikt, is mij nog niet helemaal duidelijk.

Wel mooi dat hiermee in feite wordt aangesloten bij de visie die LTO heeft op voer-mestcontracten en er zo een breedgedragen definitie van grondgebondenheid lijkt te komen.

Toch is de definitie van grondgebondenheid vooral een sterk staaltje van mosterd na de maaltijd. De Melkveewet (of Wet verantwoorde groei melkveehouderij) is ondertussen aangenomen en het ligt niet voor de hand dat deze snel weer ter discussie wordt gesteld.

De zogenaamd verplichte grondgebonden groei biedt ruimte voor intensivering en vooralsnog is grondgebondenheid geen aanvullende voorwaarde bij de handel in fosfaatrechten. Misschien dat deze definitie van grondgebondenheid nog kan worden gebruikt in leveringsvoorwaarden van de zuivel, maar verder voegt het weinig meer toe.