Korting van fosfaatrechten is politiek wanbeleid

De nieuwe verzuiling is een feit. Waar vroeger de activiteiten op zondagochtend bepalend waren voor het lidmaatschap van een belangenbehartiger, daar hangt dit nu vooral af van de grondpositie en de ambitie om te groeien.

Na het hoger beroep in de door groeiers aangespannen rechtszaak tegen het fosfaatreductieplan is wel duidelijk geworden dat deze groep niet op veel extra fosfaatruimte hoeft te rekenen. Best frustrerend voor ondernemers die alle vergunningen op orde hebben, maar een opluchting voor de rest van de sector die eigenlijk geen ruimte in wil leveren om knelgevallen vooruit te helpen.

Kort samengevat gaat de hele sector rollebollend over straat. Tegelijkertijd zijn de feiten redelijk simpel. De melkveehouderij ging in 2014 al iets over het fosfaatplafond voor melkvee, ruimte voor groei was er op dat moment al niet meer.

De overheid had op dat moment een begrenzing in kunnen voeren of in ieder geval die periode als referentie moeten gebruiken. De huidige niet-groeier hoeft dan niet op te draaien voor de groei van collega's en de groeier had op dat moment geweten dat alleen investeren in ligboxen niet genoeg zou zijn om koeien te mogen melken.

De overheid is schromelijk tekortgeschoten en brengt het dossier nu op orde door generiek te korten en rechten te herverdelen. Dit gaat totaal aan het rechtvaardigheidsgevoel voorbij. Niet-groeiers na 2014 horen absoluut niet gekort te worden. Ook groeiers tot 2 juli 2015 hebben niets verkeerd gedaan en een knelgevallenregeling mag nooit ingevuld worden door andere ondernemers af te romen.

Nu de overheid achteraf de fosfaatproductie wil reguleren, zal het moment van overschrijding van het plafond uitgangspunt moeten zijn. Door de overheid vergunde groei na dat moment zal financieel gecompenseerd moeten worden en ook knelgevallen zal de overheid zelf financieel dienen te compenseren. Een belangenbehartiger met deze standpunten zal de eenheid binnen de sector snel weten te herstellen.