Doordrammen loont in verkiezingstijd

Ondertussen kan niemand uitleggen wat het verschil is tussen verplichten en borgen. Het lijkt erop dat het in verkiezingstijd gewoon loont om door te drammen.

Als melkveehouder is het lastig een gefundeerde keuze te maken. De anti-Europa houding van de PVV lijkt geen aanrader voor een exporterende sector. De dames van de PvdD hebben de standpunten genuanceerd: eerder was het streven de veehouderij compleet uit Nederland te verbannen, nu wordt ingezet op 70 procent krimp.

De SGP richt zich specifiek op de landbouw met een fotosessie in overall. Ook het kennisniveau is op orde. In het melkveedebat werd nadrukkelijk gehamerd op verruiming van het fosfaatplafond en verrekening van geëxporteerde mest. Jammer dat deze opties niet gebracht werden voordat het fosfaatdossier vastliep.

Van de PvdA heeft de veehouderij traditioneel weinig te verwachten. Coalitiegenoot VVD heeft laten blijken weinig politiek inzicht te hebben. Door het streven naar meer ondernemersvrijheid is de regulering in het fosfaatdossier getraineerd met de huidige chaos als gevolg. Het CDA heeft als regeringspartij het ministerie van Landbouw geschrapt, maar wil nu weer een minister van Landbouw. Alsof Martijn van Dam een stapje harder had gelopen als er 'minister' op zijn visitekaartje had gestaan.

Het grote probleem voor de melkveehouderij is de afgelopen periode geweest dat er geen sectorbrede maatregelen dwingend opgelegd kunnen worden. Na de afschaffing van het Productschap Zuivel is daar nauwelijks een mogelijkheid voor. De NZO is de enige organisatie in de zuivel die nog wat sturing kan geven.

Het lijkt mij echter geen goede zaak als de ontwikkeling van de primaire sector wordt bepaald door een clubje handelaren en coöperatieve ego's die als afnemer toch net wat andere belangen hebben dan een melkveehouder. Een organisatie die dossiers in de sector collectief kan regelen is pure noodzaak. De politicus die dit inzicht naar voren brengt, kan op mijn stem rekenen.