De wolf heerst en verdeelt meer dan ooit

Inmiddels wonen circa tien rondzwervende wolven verspreid over Nederland. In 2015 is de eerste gespot na anderhalve eeuw afwezigheid. Sindsdien zijn 540 stuks vee gedood, zeer waarschijnlijk door wolven. Vorig jaar zijn er ook jongen geboren. Dat maakt dat de wolf dus definitief terug is in onze stadstaat waar we leven op een kluitje, omringt door gecultiveerde natuur.

Het toegenomen draagvlak voor de wolf is koren op de molen van natuurorganisaties die al jaren pleiten voor een 'conflictarm samenleven van mens en wolf' in Nederland. Toch heerst en verdeelt de wolf meer dan ooit.

Provincies worstelen met de aanwezigheid van het dier, de bloedbaden die het in weilanden achterlaat en de beperkte mogelijkheid om vee echt goed te kunnen beschermen zonder dat kosten gierend uit de hand lopen.

Friesland besloot deze week met een nipte meerderheid de wolf voorlopig te weren. Drenthe heeft een gebiedscommissie ingesteld en in Brabant klinkt de roep om een wolvencommissie, na alle bloederige incidenten met dood vee in de afgelopen maanden.

Terwijl we enerzijds 'echte' natuur willen in een land dat daar qua oppervlakte en inrichting totaal niet geschikt voor is, gaan we anderzijds het wilde dier proberen te vangen in bureaucratische regels, onderzoeken, gebiedsvisies en commissies.

Ondertussen blijven de wolven jagen, de politieke agenda beheersen en de bevolking verdelen. De discussie zal worden gevoed door feiten, meningen en emoties. Maar hoe je het ook wendt of keert, wilde dieren horen in echte, uitgestrekte natuur thuis. En niet in een groot stadspark dat Nederland is.