'Volle zalen vol emoties'

Tegelijk weet en hoor ik ook wat de reden van de volle zalen is. Er is onrust, onmacht en vooral veel zorg over de lange termijn, maar vooral ook over perspectief op de korte termijn. Als de berg op korte termijn te groot is om overheen te kijken, is kijken naar de verre toekomst ook niet mogelijk.

Ik snap daarom goed de opmerking die ik de afgelopen tijd vaak heb gehoord in de zalen, aan de telefoon en in de appjes. 'Stop met het praten met de politiek, want het heeft toch geen enkele zin. Negeer ze gewoon.'

Ik zie de emotie bij collega's als ze dit uitspreken. Die emoties zijn verschillend; boos, gefrustreerd, maar soms ook echt radeloosheid. Dat baart mij, en ik weet veel bestuurders met mij, grote zorgen. Het lastige is tegelijk dat de oproep om te stoppen met het spreken met de politiek niets oplost. Sterker nog, het zou ten koste gaan van het belang van boeren en tuinders.

We leven in een democratie en dus is de politiek belangrijk. Dat betekent niet dat we altijd maar hoeven te polderen. Uiteraard gaan we er dus op momenten ook met gestrekt been in en lopen we van tafels. Maar dat doen we altijd om te zorgen dat die politiek in beweging komt en dat politici de juiste keuze maken in hun belangenafwegingen. Daarbij gaat het niet alleen over cijfers en feiten. De emoties die ik bij boeren en tuinders zie, moet ook worden gezien bij politiek.

Ik hoop dan ook van ganser harte dat bij het boerencongres de zaal ook stampvol is. Want naast de inhoud die wij de politiek continu aanreiken, is het belangrijk dat leden laten zien dat beleid landt op een boerenerf met echte mensen. Dat gaat niet alleen over cijfertjes, maar dat gaat ook over emotie van hardwerkende mensen.