'De boeren zijn boos'

Tegelijkertijd maak ik me zorgen over of de aandacht niet raakt afgeleid van de werkelijke problematiek, door de hardheid van sommige acties. Want de boosheid en zorgen van boeren zijn terecht. Ik vraag me af of die voldoende op waarde worden geschat.

Onlangs hebben wij op de Grüne Woche in Berlijn, samen met de Belgische Boerenbond, een seminar georganiseerd over het belang van een Europese voedselstrategie met bijbehorend landbouwbeleid. Daar zeiden we: 'De winkelschappen liggen altijd vol. Voedselveiligheid en -zekerheid zijn zo vanzelfsprekend dat landbouwbeleid een ondergeschoven kindje is geworden!'

Onze oproep aan politici en beleidsmakers was: 'Laat deze of de volgende generatie niet tot de conclusie komen dat we voor voedsel steeds afhankelijker zijn van landen buiten Europa, met alle consequenties van dien. En ook wat dat betekent op het gebied van klimaat, natuur en biodiversiteit.'

Het huidige beleid kenmerkt zich door een gebrek aan langetermijnvisie. Aanwijzing van NV-gebieden, het rücksichtslos trekken van bufferzones rond Natura 2000-gebieden, het verlagen van gebruiksnormen in de plantaardige sectoren of het verbieden van gewasbeschermingsmiddelen midden in het groeiseizoen, zorgt ervoor dat bedrijven geconfronteerd worden met een enorme krimp van hun bedrijfsomvang en omzet.

Daarmee valt hun bestaanszekerheid compleet weg. Dat zorgt voor de radeloosheid in de ogen van redelijke mensen, die Remkes herkende.

Boeren die zich zorgen maken. Wie zich daar echt zorgen over moet maken, is de politiek in het belang van de samenleving. Aan ons de taak om te zorgen dat het oog op de bal blijft en we niet zelf zorgen voor de afleiding daarvan.