Hoe durf je?!

Greta kreeg de kans om met Timmermans na te denken over de toekomst van de landbouw in Europa. Blijkbaar staat Timmermans wel open voor input en de dialoog. Ik denk dat er heel veel jonge boeren zijn die het hoorden en dachten: 'Ik was ook graag op de thee gekomen.'

Of liever nog, Timmermans op hun bedrijf hadden uitgenodigd. Om met de poten in de modder te staan. Om te vertellen over hun visie voor de toekomst, de toekomst van hun onderneming en de toekomst van de sector. Over hun zorgen, hun ambities, hun wensen.

De dialoog met degenen die het uiteindelijk moeten doen, is namelijk cruciaal. Want Brussel staat te vaak op onmogelijk grote afstand van wat er in de stal, op de akker of in de kas gebeurt. Dat maken wij in de vergaderkamers duidelijk. Daar gaat het, in deze fase van de onderhandelingen, hard tegen hard. De boodschap komt nog niet altijd aan.

Timmermans onderschat hoeveel onzekerheid zijn plannen en de manier waarop daarover wordt gecommuniceerd veroorzaken in agrarisch Europa. Als Nederlander verwacht je dat hij waarde hecht aan polderen. Ons land staat er niet voor niets om bekend.

Toch dreigde Timmermans om het GLB-voorstel terug te trekken. Een voorstel dat door zijn eigen commissie is ingediend. Als dat gebeurt, staan het Europees Parlement, alle ministers van landbouw in de Raad Landbouw en Visserij, landbouwcommissaris Janusz Wojciechowski en voorzitter Ursula von der Leyen buiten spel. Het zou een blamage zijn.

Dat roept bij mij dan weer de vraag op: hoe durft hij?