Aan tafel zitten is niet genoeg

Als je aan tafel zit, moet je mee-eten. Je moet meepraten en er moet naar je worden geluisterd. En vervolgens moet je boodschap niet worden vergeten zodra je de tafel verlaat.

We hebben als LTO bij het ministerie aan tafel gezeten, we hebben onze plannen gepresenteerd en samen nagedacht over hoe de sector oplossingen kan bieden voor de huidige uitdagingen. Oplossingen die praktisch haalbaar zijn, breedgedragen plannen. En wat schetst mijn verbazing: er gaat een brief naar de Kamer met ‘oplossingen’ die de plank volledig misslaan, niet uitvoerbaar blijken en op weerstand stuiten.

Het is af en toe om moedeloos van te worden. Gelukkig was er dan dinsdag de troonrede, waarin waardering wordt uitgesproken voor het voedsel dat wij produceren. Het zou niet bij die mooie woorden moeten blijven.

Ik ben blij dat de regering investerend de crisis uit wil, maar investeer die toegezegde financiële middelen dan wel waar het helpt: in innovatie. En denk daarbij verder vooruit dan één kabinetstermijn. Met saneren komen we er niet. Zorg dat onze jonge ondernemers met vertrouwen kunnen investeren en dat we hen een toekomst kunnen bieden. Daarnaast moet de regering begrijpen dat nog meer wet- en regelgeving niet meer door boeren en tuinders zal worden geaccepteerd. Maak het simpel en duidelijk.

Een perspectiefvolle toekomst bereiken we samen door naar elkaar te luisteren, maar dan moet iedereen wel aan tafel blijven tot na het dessert.