Boeren eisen beter natuurplan voor Engbertsdijksvenen

De boeren zijn deze week naar de Raad van State gestapt om dat plan van tafel te krijgen, omdat het te weinig zekerheid geeft over lekkages naar hun lagergelegen gronden.

Akkerbouwer en veehouder Henk Ormel uit Bruinehaar, een van hun woordvoerders, stelt dat het om een natuurgebied gaat met een aflopend hoogteverschil. Voor het vernatten van dit belangrijke hoogveengebied mag Staatsbosbeheer dijken in het gebied aanleggen met een totale lengte van bijna 30 kilometer. Zo blijft het water, ook door andere maatregelen zoals het dempen van sloten, binnen het natuurgebied.

Indonesische sawa's

Volgens Ormel gaat het er met enige fantasie uitzien als Indonesische sawa's, de omdijkte rijstvelden die in terrassen tegen een helling liggen. Maar hij heeft geen enkel vertrouwen in de zanddijken die worden aangelegd. 'Die kunnen wegschuiven', zegt hij.

Het gevolg is dat de omliggende agrarische gronden onder water lopen. De ondernemer pleit daarom voor damwanden die het water in het natuurgebied veel beter kunnen tegenhouden. Maar dat ziet de provincie niet zitten. Die oplossing kan in de ondergrond ook lekkages veroorzaken waardoor het water uit het natuurgebied wegloopt.

Onafhankelijke deskundigen hebben in opdracht van de Raad van State onderzocht of er inderdaad gevaar dreigt voor de agrarische gronden rondom het natuurgebied. Hun conclusie is dat de natuurmaatregelen die Staatsbosbeheer mag uitvoeren, nauwelijks een hydrologisch effect hebben buiten het natuurgebied.

Geen wetenschappelijke zekerheid

Volgens de advocaat van de boeren erkennen de raadsadviseurs ook dat er geen wetenschappelijke zekerheid is over de gevolgen van de natuurmaatregelen. De provincie zegt dat de vinger aan de pols wordt gehouden en dat er wordt ingegrepen als er een probleem ontstaat. Maar de advocaat stelt dat dit te vaag is. Er moet volgens hem van tevoren worden vastgelegd bij welke gevolgen er wordt opgetreden door de provincie.

De Raad van State stond tijdens de behandeling van de bezwaren lang stil bij de milieueffectrapportage die de provincie niet heeft gemaakt. Die was volgens de provincie niet nodig. Opvallend is wel dat de afgraving van het gebied waarvoor de provincie een vergunning heeft verleend, net onder de 25 hectare blijft. Daarboven geldt zonder meer de plicht om zo'n uitgebreid onderzoek te doen naar de gevolgen van de natuurmaatregelen.

Een van de rechters van de Raad van State constateerde dat in het provinciale plan geen grens is gesteld voor de grootte van het af te graven gebied, ondanks het feit dat er nu vergunning is verleend voor iets minder dan 25 hectare afgraving