'Nieuw-Zeeland verandert stikstofregeling radicaal'

Een aantal maanden geleden heeft de Labour-regering een stikstoflimiet voor kunstmest van 190 kilo stikstof per hectare per jaar voor melkveebedrijven afgekondigd. De regel gaat in per 1 juni 2021.

Dat betekent een radicale verandering van tactiek. Tot nu toe was het systeem gebaseerd op de hoeveelheid stikstokverlies van een gegeven bedrijf, een outputlimietsysteem noemen we dat. Het verlies wordt uitgerekend via een model dat onder andere rekening houdt met de veebezetting, de voerimport, het stikstofgebruik, de bodemsoort, de regenval en de irrigatie. Elk jaar wordt dit opnieuw uitgerekend en elk jaar weer wordt de maximum toegestane hoeveelheid verlies lager gesteld. Op die manier moet de nationale stikstofuitstoot geleidelijk worden verminderd.

Ineens krijgen we te maken met een inputlimietsteem, waarbij ook het bestaande outputlimietsysteem actief blijft. Deze nieuwe regel is zeer onpopulair onder Nieuw-Zeelandse boeren, omdat het een betrekkelijk ongerichte maatregel is, die beperkingen stelt aan de goedkoopste voederbron voor Nieuw-Zeelandse bedrijven, namelijk gras. In het systeem wordt geen rekening gehouden met bodemsoorten (lichte gronden zijn uitspoelingsgevoeliger dan zware gronden), irrigatie (dat verhoogt het stikstofverlies immers), enzovoorts. Een stuk logica valt weg.

Het onderliggende doel van de regel is waarschijnlijk het verlagen van de veebezetting, maar dit is weer niet verplicht.

Minder stikstof betekent een lagere grasopbrengst. Hoe kunnen agrarisch ondernemers hierop anticiperen? Dat kan door minder koeien te houden, maar ook door bijvoorbeeld meer geïmporteerd voer zoals graan, palmpitschroot en graskuil te voeren. Of door een groter areaal bieten of mais op het bedrijf in te voeren.

Ook valt te denken aan de teelt van meer vlinderbloemigen zoals klaver en luzerne. Of de koeien eerder droogzetten, guste koeien eerder afvoeren. Kortom, de lijst is bijna eindeloos.

Slechts een paar van de opties zullen het stikstofverlies beperken. De meeste zijn neutraal of verhogen het verlies. Daarom zijn Nieuw-Zeelandse boeren niet gelukkig met de maatregel. Het milieu is er niet echt mee geholpen, terwijl de bedrijfskosten stijgen. Het lijkt er sterk op dat de maatregel een politieke achtergrond heeft in plaats van een milieutechnische achtergrond.