Niet sippen over veerkracht in varkenshouderij

De varkenshouderij is al decennia een sector in twee snelheden. Redacteur Ilona Lesscher schreef er de laatste weken mooie artikelen over. 37 procent van de varkensboeren verwacht in 2025 te zijn gestopt in deze bedrijfstak. Nog eens 10 procent twijfelt.

Achter die cijfers zitten de verhalen van honderden gezinnen voor wie om de een of andere reden het dubbeltje de andere kant op is gevallen. Leeftijd, gezondheid, opvolging, regelgeving, wegvallende motivatie of nog andere ambities hebben.

Tegelijkertijd is doemdenken onnodig. Het aantal bedrijven daalt en het imago is niet heel sexy, maar tegelijkertijd wordt er volop geïnvesteerd door de blijvers. De structuur verandert, de positie nauwelijks.

95 procent van de blijvers heeft investeringsplannen, zo blijkt uit het Opiniepanel onder varkenshouders. Weliswaar met een krimp van 8 procent van de varkensstapel. Het stimuleert niet, maar chagrijn is evenmin op zijn plaats. De blijvers zetten de transitie voort.

De varkenshouderij is het toonbeeld van de transitie van het agrarische productiemodel sinds 1950. In drie generaties vervijfvoudigde de varkensstapel, kromp het aantal bedrijven met varkens met 98 procent en steeg het aantal dieren per bedrijf van 7 naar 3.000.

Het aantal dieren neemt wat af, maar schaalvergroting en professionalisering zetten door. Alsook de markt- en omgevingsgerichtheid. Niet voor niets zeggen varkenshouders – de blijvers en de wijkers – dat ze voor collega's een positieve toekomst zien.

De vraag naar vlees neemt enkel toe, onze boeren behoren tot de beste in de wereld met een agrobusiness die immer vernieuwend is geweest. En op de pieken van de varkenscyclus is het goed boeren. Ook dat stimuleert het huidige vertrouwen in de toekomst.