Rabo: 'Duurzaamheidsvraag verandert relatie boer en ketenpartners'

De maatschappelijke druk op bedrijven om klimaatverandering tegen te gaan neemt toe. De voedingssector is daarop geen uitzondering. Consumentenvoedingsbedrijven over de hele wereld richten hun aandacht op alle uitstoot van broeikasgassen binnen hun invloedssfeer, stelt Rabobank in zijn analyse.

De bedrijven kijken naar hun directe uitstoot, maar in de praktijk is dit een beperkt deel van de totale emissie. Meer dan 90 procent van de totale uitstoot van de verpakte voedingsmiddelen bestaat uit Scope 3-emissies. Dit zijn de emissies van de toeleveringsketen, inclusief de productie van gekochte goederen, transport en afvalverwerking.

Als bedrijven de emissies van hun consumentenproducten willen terugdringen, zullen ze de emissies in de keten moeten terugbrengen, legt analist Marjolein Hanssen van Rabobank uit. Dat betekent dat ook naar de primaire productie wordt gekeken.

Strategieën om dit soort emissies te verminderen, zijn onder meer regeneratieve landbouw, herformulering van producten, alternatieve inkooplocaties, duurzame verpakkingen, innovatie in landbouwpraktijken/-ingrediënten en compensatie van emissies. Dit heeft invloed op leveranciers van grote voedingsbedrijven, maar ze kunnen deze verschuiving in hun voordeel gebruiken als ze proactief optreden.

Vooruitgang door samenwerken

Tot dusver hebben de meeste voedingsbedrijven minimale of geen vooruitgang geboekt met hun Scope 3-doelstellingen. 'Om de voortgang te versnellen is de inbreng en medewerking van leveranciers essentieel', zegt Hanssen.

Door met hun afnemers in gesprek te gaan, kunnen leveranciers voorkomen dat zij overstappen naar een leverancier met beter inzicht in emissies of met een bestaand reductieplan. Ze kunnen zelfs profiteren van de beweging naar lagere emissies.

Volgens Hanssen wordt het steeds moeilijker voor ondernemers of toeleveranciers om zich afzijdig te houden wanneer een fors deel van een sector actie onderneemt om de Scope 3-emissies verminderen. Op een gegeven moment zullen er meer afnemers zijn die leveranciers vragen naar hun emissies dan afnemers die dat niet doen. Dit heeft volgens Hanssen verstrekkende gevolgen voor de relatie tussen leverancier en afnemer, evenals voor het niveau van transparantie dat nodig is tot aan de boerderij.

Verschuiving naar vaste ketenrelatie

'Samenwerking met de waardeketen is de sleutel tot een aanzienlijke reductie', zegt Hanssen. 'De relatie tussen leveranciers en afnemers is nu al aan het veranderen. In plaats van een openmarktmodel gebaseerd op vraag en aanbod, zal de dynamiek waarschijnlijk verschuiven naar meer intieme, langdurige relaties met transparantere toeleveringsketens.'.

De drie redenen voor deze verschuiving zijn:
1. De financiële steun die leveranciers nodig zullen hebben om de kostbare emissiereductie-initiatieven te realiseren.
2. De kennisuitwisseling die zal plaatsvinden in de vorm van gecombineerde onderzoeksprogramma's of kennisprojecten tussen de -afnemers en leveranciers
3. De gegevensuitwisseling die nodig is om de emissies te meten en de vermindering bij te houden.

Dit alles kan volgens Rabobank met langdurige relaties tussen beide partijen.