En toch...

Column Melkvee Rudie Freriks 11 jun 2020 om 13:56uur

De coronacrisis, droogte, stikstof, LTO-voorzitter Marc Calon afgetreden, het bestuur van Farmers Defence Force uit elkaar geknald. Vion, Landbouw Collectief wel of niet, scheldpartijen op sociale media, boerenvoormannen die openlijk bekvechten op Foodlog.nl. Afname van biodiversiteit en insecten et cetera.

Het is nogal wat de laatste tijd. Genoeg om verdrietig te worden, te gaan twijfelen, depressief. Of juist boos en je er zo over opwinden dat je nu weleens even zult vertellen hoe het echt zit. En toch…

's Ochtends word ik wakker van fluitende vogels. Als ik buiten kom om koeien te gaan melken, zie ik bloeiende klaprozen en herik onder een stralende zon. De zwaluwen buitelen door de lucht op jacht naar insecten. Dus er zijn toch volop insecten voor minstens twintig nesten zwaluwen en rondfladderende vleermuizen. Loop ik door mijn percelen, dan zie ik Engels raaigras. Maar ook percelen met klaver en enkele percelen met een diversiteit aan kruiden. Die kunnen beter tegen droogte, maar niet zonder water.

Dus ik ben volop aan het beregenen. Een bult werk, maar het gras groeit. En ik vind die grote straal een machtig mooi gezicht. Zeker als de waas aan druppels een regenboog vormt. Dan denk ik aan al die boeren die samen kilometers bijenlinten of bloemrijke randen hebben gezaaid. Boeren en vrijwilligers die zich inspannen om weidevogels te beschermen.

We doen ertoe en zijn belangrijk, ook al klinkt dat soms niet zo

Rudie Freriks, melkveehouder in Luttenberg

Ik denk ook aan collega's die ondanks alles elke dag op pad zijn naar gemeente, provincie of de 45ste projectgroepvergadering over een gebiedsproces. In overleg met Natuurmonumenten, Staatsbosbeheer of een van de vele milieuclubs. Ondanks dat die andere partij compleet anders denkt en er in onze ogen niets van snapt, toch het gesprek aangaan. En moeizaam ploeterend stapje voor stapje invulling geven aan het gebied met behoud van perspectief voor de achterban. Hoe divers die achterban ook is.

Er wordt veel gesproken over de landbouw. We doen ertoe en zijn belangrijk, ook al klinkt dat soms niet zo. Ondanks de coronacrisis en de droogte is er bijna niemand die zorgen heeft of er wel voldoende voedsel is. Wat een rijkdom.

Natuurlijk heb ik ook twijfels, zorgen en soms een slapeloze nacht. Over het bedrijf, de toekomst et cetera. Toch heb ik genoeg vertrouwen in mezelf, in ons gezin, bedrijf, omgeving, de landbouwsector om elke dag met plezier en vol energie aan de slag te gaan.