Ouderwets denken

De voorgeschiedenis is bekend: met de liberale tijdgeest is het Productschap Tuinbouw en dus collectieve financiering met het badwater weggegooid. De drie programma's zijn overgenomen door LTO Glaskracht Nederland met daarbij een geldpot voor drie jaar. Deze raakt nu de bodem en via een algemeenverbindendverklaring wil ze weer verplicht collectief heffen.

Twee opvallende zaken in het persbericht. Ten eerste: de heffing geldt voor bedrijven boven 0,5 hectare. Mijn eerste reactie was: gaan we kleine bedrijven en kleine gewassen uitsluiten? Wie betaalt, wie bepaalt. De succesvolle producten van nu waren ooit kleine gewassen en elk grootschalig glastuinbouwbedrijf heeft nog een foto van opa met het kasje waarmee hij ooit begon. Gelukkig is deze begrenzing er alleen omdat de kosten van inning niet opwegen tegenover de opbrengsten. De kennis wordt gedeeld.

Het tweede opvallende punt: de heffing betreft gespecialiseerde glastuinbouw inclusief aardbeien onder glas, maar exclusief fruit en bomen onder glas, deels broeierij. Hier raak ik het spoor een beetje bijster. Waarom betrek je als belangenorganisatie niet de gehele glastuinbouw erbij? De fruitteelt onder glas groeit gestaag en producten zoals blauwe bessen zijn een visitekaartje voor de sector als het gaat om gezonde voeding. De boomteelt onder glas kan uitstekend invulling geven aan de vergroening van steden. Maar als het over de innovatieprogramma's gaat, is er geen aansluiting.

Noemen we dit verantwoorde glastuinbouw? Ik ben benieuwd of dit nog een rol gaat spelen voor het noodzakelijke draagvlak bij de achterban van Royal FloraHolland. In zee gaan met de glasgroentekwekers en een deel van je eigen leden erbuiten laten, lijkt mij niet logisch.

Op het congres 'Toekomstbestendigheid sierteeltsector' in Naaldwijk kwam deze verzuilde werkwijze ter sprake. Een vrouwelijke hoogleraar van Nyenrode Business Universiteit onderbrak de herenbestuurders. Ze was kort maar krachtig: 'Ouderwets denken!'