'In het compromis schuilt teleurstelling'

Omtzigt staat bekend als een volksvertegenwoordiger die vasthoudend is in zijn controlerende taak op de regering. Mede door die rol in een aantal aansprekende dossiers wordt zijn populariteit hoog ingeschat en zou hij volgens peilingen misschien kunnen rekenen op 46 zetels.

Ik weet: peilingen zijn palingen. Maar toch geven ze aan dat een aanzienlijk deel van de bevolking de hoop vestigt op Omtzigt. Ik hoop dat hij gaat zorgen voor een stabiele overheid waar we op kunnen vertrouwen en die het voor iedereen een beetje beter gaat maken.

Uiteraard weet ik niet wat straks de uitslag zal zijn van de verkiezingen en waag ik mij niet aan voorspellingen. Wat ik wel weet, is dat welke partijen er ook gaan winnen, er uiteindelijk weer een regering komt waar wij mee te maken krijgen en waar wij vanuit onze rol als belangenbehartiger invloed op uit willen oefenen.

In het proces van formatie en kabinetsvorming moeten politieke partijen bereid zijn om tot compromissen te komen. Dat betekent concessies doen en dus afwijken van wat zij de kiezers hebben beloofd. Dit kan makkelijk een eerste stap zijn waardoor we als kiezer teleurgesteld raken in de politieke partij waarop we hebben gestemd.

Meer politieke partijen erbij of bestaande partijen die nog harder gaan roepen waar ze allemaal tegen zijn, gaan dat niet veranderen. Ik hoop dat nieuwe en oude partijen zich de komende tijd duidelijk gaan uitspreken waar ze voor staan en waar ze de toenadering tot andere partijen gaan zoeken, in de wetenschap dat er compromissen moeten worden gesloten en dat besef ook overdragen aan de kiezers.