'Vertrouwen is de basis voor Landbouwakkoord'

Ik herken dat beeld over die vertrouwenscrisis. Leden spreken zich hier met regelmaat over uit. En ook vanuit mijn eigen bedrijf ervaar ik dat gevoel van wantrouwen jegens overheid, of op zijn minst een gevoel van ongelijkheid.

Waarom moet ik bijvoorbeeld bij de btw-aangifte binnen een maand betalen, maar als ik geld terugkrijg, wordt diezelfde termijn niet aangehouden? Waarom moet het niet tijdig invullen, of het maken van een klein foutje in de Gecombineerde opgave, direct leiden tot grote consequenties terwijl de overheid zelf met regelmaat beleid vaststelt dat in werking treedt op een datum die ver in het verleden ligt?

En dit zijn nog maar relatief kleine voorbeelden als je dat vergelijkt met de afhandeling van de toeslagenaffaire of de slechte soap rondom de Groninger gaswinningschade. Boeren vertrouwen de overheid niet, maar andersom geldt dat ook. Klaas Dijkhoff, oud-VVD-politicus, benoemde het deze week ook in zijn nieuwe podcast: 'Veel door politiek en overheid ontwikkeld beleid is gestoeld op wantrouwen.'

Voor mij zit daar ook de kern of er een Landbouwakkoord gaat komen. Als sector hebben wij veel ideeën aangedragen over hoe je komt tot realistische doelen en hoe je die zou kunnen halen. Doelsturing dus. Maar waar we mee worden geconfronteerd, zijn generieke maatregelen die vooral in de controle makkelijk uitvoerbaar zijn. Een GVE-norm, bufferstroken of een oogstdatum voor 1 oktober hebben niets met doelsturing te maken, maar alles met controle. Voor een Landbouwakkoord is echt een andere houding noodzakelijk.