Zorgen over kaalslag op platteland door stapeling stikstofregels

Uit het onderzoek komt naar voren dat melkveehouders op verschillende manieren bijdragen aan de leefbaarheid van het platteland. Zij fungeren als landschapsbeheerders, zorgen voor werkgelegenheid en bedrijvigheid, zijn actief als vrijwilligers in besturen en stellen land en materieel beschikbaar voor grootschalige evenementen.

Het onderzoek werd gehouden in de dorpen Toldijk (Gelderland) en Sint Jansklooster (Overijssel). Hier werd gesproken met inwoners, leden van verenigingen, melkveehouders, lokaal gewortelde erfbetreders en beleidsmedewerkers van bijbehorende gemeenten en provincies.

Spanningen

In het rapport en op de factsheet valt te lezen dat de huidige plannen en ontwikkelingen voor spanningen zorgen. Deze raken niet alleen de melkveehouders, maar juist ook de inwoners van dorpsgemeenschappen in algemenere zin. Een belangrijk punt van zorg is de mogelijke aantasting van natuur en landschap als er minder of geen melkveehouders zijn om areaal te beheren. Bewonersinitiatieven rond landschapsbeheer blijken vaak moeilijk op gang te komen en er is geen of weinig vertrouwen in alternatieve partijen die natuur- en landschapsbeheer moeten oppakken.

Daarnaast heerst in dorpsgemeenschappen de vrees dat voorzieningen en verenigingsleven onder druk komen te staan. Melkveehouders zijn als actieve vrijwilligers relatief sterk vertegenwoordigd in besturen en werkgroepen en maken zich hard voor het verenigingsleven. Verder leunen dorpsevenementen vaak op lokale ondernemers als melkveehouders die hiervoor grond, schuurruimte en middelen beschikbaar stellen. Ook de regie en gemeenschapszin worden minder.

Verder nemen werkgelegenheid en bedrijvigheid af, omdat de melkveehouderij verbonden is met een hele keten aan andere bedrijven zoals loonwerkers, transport- en mechanisatiebedrijven. Deze terugloop kan ervoor zorgen dat er voor de jeugd weinig kansen meer liggen in het dorp, met mogelijk vertrek van jongeren en een verdere vergrijzing als gevolg.