'Groen is leven'

Onlangs liep ik 's avonds met mijn vrouw door een onbekende straat in een onbekende plaats. Het viel ons op dat er veel verschillende steensoorten zijn, met diversiteit in kleur, vorm en structuur. Het ging hierbij helaas niet om de gevels van de huizen, maar om hun voortuintjes. Klinkers, stoeptegels, grind op antiworteldoek. Soms stond hier en daar als een oase in de woestijn een struikje op stam of een stenen pot met een klein boompje. Menig begraafplaats bevat meer groen.

Opvallend vaak worden deze tuintjes, bij gebrek aan parkeermogelijkheden, ook nog eens gebruikt om het uitdijende wagen- en scooterpark te stallen. Weg regenopvang, geen CO2-vastlegging en minder natuurlijke koeling in de zomer. In een tijd dat het woord klimaatverandering in de media gemeengoed is geworden, lijkt het dus nog steeds een 'not in my frontyard'-onderwerp.

Toch is er gelukkig ook een tegengeluid. Hoopgevend is de actie: 'Tegels eruit, groen erin' die in ieder geval ook door onze sector goed kan worden opgepakt. Zelfs Intratuin speelt op deze trend in. Stimuleer het mee.

Al wandelend viel ons nog iets op. Er lijkt ook een ander verband te zijn tussen de voortuin en de bewoners van de huizen. Nederlanders zijn van oudsher gewend een tuin te hebben. In veel andere landen en culturen is dit niet zo. Zou het zo kunnen zijn dat juist bij deze mensen nog een wereld is te winnen? Vanochtend was op de radio een dj die aan een hovenier vroeg voor welke plant hij hem 's nachts wakker mocht maken. Na een stilte volgde dat hij meer van bestrating hield.

Zullen we voor het volgende debat over het inleveren van landbouwgrond voor woningbouw, zonneweides en windmolens eens voorstellen om op kosten van het Rijk een cursus tuinieren voor alle oude en nieuwe Nederlanders te geven? Ineens moet ik denken aan de oude slogan van Plant Publicity Holland (PPH): 'Groen is leven, boomkwekers zorgen ervoor.'