Pieter Deinum is melkveehouder en uitvaartverzorger

Vanaf een prachtige oprijlaan is de boerderij van Pieter Deinum in het Zuidwest-Friese Oudemirdum al in de verte zichtbaar. Op het erf staat een New Holland-trekker. Nog niet zo lang geleden gebruikte hij deze veel voor zijn melkveebedrijf.

Eigenlijk had Deinum rustig willen afbouwen als melkveehouder, toen geen van zijn kinderen interesse bleek te hebben in de melkveehouderij. Zo had hij voor ogen dat als hij gezond bleef, hij op zijn tachtigste nog enkele koeien zou houden. Maar door de fosfaatwetgeving wijzigde zijn plan.

Fosfaatmaatschap

'Ik kreeg een telefoontje van een melkveehouder uit Woudsend met de vraag of ik in een fosfaatmaatschap wilde gaan. Daar hoefde ik niet lang over na te denken', vertelt Deinum. 'Een fosfaatmaatschap is voor beiden fiscaal aantrekkelijk. De collega kreeg zijn ligboxenstal niet vol. En ik kan blijven melken. Dat vind ik prettig. Melken op een ander bedrijf gaat wonderbaarlijk goed. Het is een mooie combinatie met de uitvaartzorg.'

Deinum werd al op jonge tijd geconfronteerd met de dood. Hij was zeventien jaar, toen zijn vader in 1978 overleed na een aanrijding met een bus. Dat gebeurde tijdens het opjagen van de koeien over de weg in de mist. 'Ik ging nog naar school. Met de boerenhulp en mijn moeder zijn we verdergegaan, want ik wilde graag boer worden.'

Waardevol

Jarenlang combineerde Deinum de melkveehouderij met zijn nevenbaan als uitvaartverzorger. Hij werd ervoor gevraagd omdat de toenmalige uitvaartverzorger reuma had. 'Ik was al tien jaar drager. Dat wilde ik graag omdat ik het waardevol vind om iemand tijdens zijn laatste tocht te vergezellen. Het zijn in veel gevallen bekenden. De dorpen zijn hier klein, dus je kent bijna iedereen wel.'

Deinum werkt tien jaar als uitvaartverzorger. Sinds kort heeft hij zijn taken kunnen uitbreiden, doordat hij nu ook in andere dorpen uitvaartverzorger is. 'Meestal word ik meteen gebeld na een overlijden. Dat is wel een overeenkomst met het boer zijn: je moet 24/7 paraat zijn. Twee dames van de uitvaartvereniging help ik vaak bij de verzorging van de overledene. We proberen aan alle wensen van de familie te voldoen, zodat zij met een voldaan gevoel kunnen terugkijken op de uitvaart.'

Veel veranderd

Wat dat betreft is er in veertig jaar tijd veel veranderd, schetst Deinum. 'Tijdens de begrafenis van mijn vader 43 jaar geleden was de bode de baas. Wij mochten als jongste kinderen niet eens in de kist kijken. Dat is gelukkig nu anders. Nu is de familie de baas. Als er kinderen bij betrokken zijn, zeg ik altijd: 'Geef hun de gelegenheid om in de kist te kijken, maar dwing hen niet.' Wij beschouwen de dood als iets ergs, maar het hoort bij het leven.'

Dat is voor boeren misschien ook makkelijker te begrijpen dan voor andere mensen, gaat Deinum verder. 'Het is misschien een wat vreemde vergelijking, maar ook op de boerderij hebben we te maken met de dood. Je weet dat dat bij het leven hoort.'

Nuchter

Een ander voordeel? 'Boeren zijn vaak nuchter en raken niet snel in paniek. Dat is ook wel een vereiste bij uitvaartverzorgers.' Glimlachend haalt Deinum een voorval van heel wat jaren geleden aan.

'Een oud-boer was overleden. Op de dag van de uitvaart wilde de familie met de rouwauto over het erf rijden om afscheid te nemen van de boerderij. Ik stond bij de kerk te wachten, toen de chauffeur van de auto mij opbelde. De koeien waren uitgebroken op het moment dat de rouwauto over het erf reed. De zonen van de overleden man moesten eerst met de buren en de kleinzonen de dieren vangen.'

Koeien vangen

Tegen de mensen die stonden te wachten bij de kerk op de uitvaartdienst, zei hij dat het nog even ging duren omdat de koeien eerst moesten worden gevangen.

'Daar kun je je druk om maken, maar daarmee help je de familie niet. Het voorval heeft veel indruk gemaakt. Laatst verzorgde ik de uitvaart van hun moeder, toen de zonen over de uitbrekende koeien begonnen.'

Dankbaar werk

Deinum hoopt nog een tijd het melken en het uitvaartverzorgen te combineren. 'Het is dankbaar werk. Het is het laatste wat je kunt doen voor de familie. Ik ben blij dat ik ook nog kan melken. Dat geeft veel afleiding. De melkputgedachten helpen mij om uitvaartverzorger te kunnen zijn.'