Debat over wilde dieren in Nederland not done

Rond de eeuwwisseling waren wilde zwijnen zeldzaam in Nederland. De populatie was bijna verdwenen, nadat in de jaren tachtig de varkenspest had toegeslagen onder de zwijnen. De schaarste aan wilde zwijnen werd in de jaren erna aangegrepen door natuurorganisaties.

In natuurgebiedsplannen werd ingezet op de introductie van wilde zwijnen met als argumenten: wilde zwijnen dragen bij aan de structuurvariatie in bossen. Ze maken ecosysteem van het zandlandschap compleet en zorgen voor biodiversiteit. In 2010 kwamen enkele natuurorganisaties en het Wageningse onderzoeksinstituut Alterra zelfs met een 'kansenkaart' voor wilde zwijnen met als doel meer geschikte leefgebieden aan te wijzen voor de dieren.

Amper een paar jaar later rijst de populatie wilde zwijnen de pan uit. 'Tegen de explosieve groei van het aantal wilde zwijnen op de Veluwe valt niet te schieten', aldus een wetenschapper van Wageningen University & Research in 2017. Waar de natuursubsidies eerst werden ingezet voor het vergroten van de omvang van de populatie wilde zwijnen, worden die subsidies enkele jaren later ingezet voor het beperken daarvan.

De ongebreidelde ontwikkeling van de populatie wilde zwijnen staat niet op zich. Zeldzame soorten als de gans werden ook in korte tijd een plaag voor het platteland. Net als zeldzame marterachtigen en soorten als de vos en de rat. De kans dat het met de wolf dezelfde kant opgaat, is reëel.

Discussies voeren over bijvoorbeeld het toelaatbare aantal wilde dieren op het platteland of de risico's op verspreiding van ziekten door wilde dieren is in Nederland not done. In onze optiek zou het debat hierover gewoon gevoerd moeten kunnen worden. Plattelanders moeten daarin een doorslaggevende stem krijgen. Het betreft immers hun leefgebied.