Kampeerboerinnen lonken naar Duitse toeristen

Zeeland heeft een vrij grote dichtheid van minicampings, veelal gerund door boeren. Alleen al gemeente Veere heeft er 161. Daar waar de Nederlanders de campings goed weten te vinden, hebben de oosterburen er grote moeite mee, merken de eigenaren van de minicampings. Zij richtten daarom Stichting Mein Lieblingsplatz (Mijn Lievelingsplek) op om Duitsers te trekken.

Coach en public speaker Christine Bender is zelf Duitse en medebestuurder van Stichting Mijn Lievelingsplek. Ze woont sinds enkele jaren in Zeeland. 'Duitsers kennen het fenomeen minicamping niet. Ze gaan veelal naar de grotere campings met veel voorzieningen.'

Stichtingsvoorzitter en kampeerboerin Joyce de Visser uit Zoutelande schetst het aan de hand van cijfers. 'Op deze grote campings in Zeeland is zeker 60 tot 80 procent van Duitse komaf. De minicampings hebben slechts 2 tot 6 procent Duitse gasten.'

Voor- en naseizoen

Het trekken van Duitse gasten is vooral ook interessant omdat Duitsers, meer dan Nederlanders, in het voor- en naseizoen kamperen, weet De Visser die naast een camping samen met haar man een akkerbouwbedrijf heeft. 'Nederlanders stallen hun caravan bij de eerste regenbui in september. Duitsers kennen geen slecht weer, hooguit slechte regenkleding. Zij hebben vaak vrij in de herfst, met Pasen, maar ook op Duitse feestdagen zoals 4 oktober.

Daarbij komt, stelt Bender, dat de Duitsers lange afstanden niet schuwen. 'Ze hebben geen moeite om zeven of acht uur te rijden voor een paar dagen Zeeland, omdat ze lange afstanden gewend zijn. Ze hoeven ook niet dicht bij het strand te staan. Midden op Walcheren vinden ze prima. Dan kunnen ze overal op de fiets naartoe.' Want dat ze alleen komen voor het strand, is volgens Bender een misvatting. 'Rust, schone lucht, een markt zoals in Middelburg, waar ze voor 8 euro een tas vol verse groenten en fruit inslaan, zijn ook trekkers.'

Verwarmd sanitair

De stichting telt zeventien leden. Nog eens elf staan op de lijst om te worden gescreend. Want er zijn enkele voorwaarden om lid te worden van de stichting. Zo moeten de kampeerplekken in ieder geval 150 vierkante meter groot zijn, mag de camping maximaal 25 plaatsen hebben, moet de camping beschikken over verwarmd sanitair en wifi en is minimaal 10 ampère stroom kunnen bieden noodzakelijk. Dit is waar de Duitse gast behoefte aan heeft, bleek uit een peiling van de vrouwen.

Lidmaatschap kost voor drie jaar 595 euro exclusief btw. De aanmelding kost 195 euro. Daarvan bekostigen de kampeerboerinnen onder andere de promotie, zoals het maken en onderhouden van een website, vlaggen, folders en volgend jaar willen ze op de vakantiebeurs in Düsseldorf staan. 'We gaan voor kwaliteit. We willen alles op een hoog niveau brengen. Mini roept vaak een negatief beeld op bij Duitsers. We willen hen verrassen', stelt Bender.

Folder

Plannen hebben de vrouwen voldoende. Zo kijken ze naar mogelijkheden om een folder te ontwikkelen voor Duitsers die met de camper van camping naar camping willen trekken. Nu al verwijzen de kampeerboerinnen naar elkaar door, als hun eigen camping vol is.

De stichting is sinds een jaar actief. Hoewel ze nog geen cijfers kunnen geven, merkt campingeigenaar Monique Poppe van camping De Kreekrug in Grijpskerke dat de promotie vruchten afwerpt. 'In juni zijn de Duitsers vrij vanwege Sacramentsdag. Waar we normaal gesproken twee of drie Duitse gasten hadden, waren er nu negen Duitse gezinnen aanwezig.' Bender: 'Duitsers zijn loyaal. Ze laten vrienden en buren foto's zien van hun vakantie op een minicamping. Het volgend jaar wil de buurman er ook naartoe.'

Kwaliteitsverbetering

Wat naast het trekken van de Duitsers een doel is van de stichting, is kwaliteitsverbetering van de campings. 'Collega-ondernemers beoordelen elkaars camping. Dat is positief, want bedrijfsblindheid ligt op de loer. Een gast zegt wel 'oh, wat is het lekker schoon in de douche', maar als het fietsenhok een rotzooi is, dan meldt hij dat niet. Een collega-campingeigenaar tipt eerder om de berging eens op te ruimen', constateert Bender.

Daarbij komt dat de kampeerboerinnen met een groep een steviger vuist kunnen maken richting overheid. 'Laatst was ik op het provinciehuis in Middelburg om Europese subsidie aan te vragen. Dat doe je niet in je eentje. Alleen hadden we de nominatie ook nooit gekregen. Wij pretenderen niet de nieuwe Vekabo te zijn. Maar wij willen wel sneller stappen maken', stelt De Visser.