'Een peer moet de zee ruiken'

Fruittelers Pieter en Marjolein Joosen uit Krabbendijke hebben hun zaakjes goed in beeld. Met 12 hectare grond en de bekende Conference-peer als oogappel kunnen ze alle werkzaamheden, uitgezonderd de oogst, met zijn tweeën goed af.

'Sorry, even opnemen', onderbreekt Pieter Joosen het interview op deze zonnige vrijdagmiddag noodgedwongen. Het is 2 oktober en vandaag worden op het bedrijf van Pieter en Marjolein Joosen in Krabbendijke de laatste peren van dit seizoen geplukt.
Aan de andere kant van de lijn vraag Marjolein Joosen aan haar man of hij even het treintje wil komen wisselen, want alle karren zitten vol. Niet veel later verruilt Joosen de volle bakken voor de nog lege kisten waar straks de allerlaatste peren van 2015 in zullen belanden.

Laatste loodjes

'Het zijn echt de laatste loodjes', zegt de fruitteler, die tevreden is over de oogst. 'Ten opzichte van vorig jaar was dit een vriendelijk seizoen. In 2014 was er natuurlijk paniek in de handel door een grote oogst en de Ruslandboycot die erbovenop kwam.'
Joosen kent inmiddels het klappen van de zweep in de fruitteeltsector. Dat was wel anders toen hij 23 jaar geleden als twintigjarige zijn carrière als fruitteler leven inblies.
'Ik had als scholier jaren op een fruitteeltbedrijf gewerkt en dat vond ik heel leuk. In Krabbendijke zitten natuurlijk veel fruittelers. Maar ik had geen landbouwopleiding gevolgd en mijn toenmalige baan was ook niet in de agrarische sector. Toch wilde ik graag zelf fruitteler worden en ik nam een perceel over van 3 hectare van een teler die inkromp. Maar ik wist niet echt hoe of wat.'
Toch springt Joosen in 1992 in het diepe en met advies van een middelenleverancier en collega-telers uit het dorp zet hij nieuwe aanplant. 'Het waren allemaal appelbomen, maar ik ben vrij snel overgeschakeld op peren.'
Inmiddels wordt veruit het grootste deel van de vruchtbare zeekleibodem in beslag genomen door het perenras Conference. 'We zitten hier op een strook land van maar 3 kilometer breed tussen de Ooster- en Westerschelde. Zeeklei dus. Ze zeggen wel eens: 'Een peer moet de zee ruiken.' Hier heb je gewoon de beste teeltomstandigheden voor peren. Appels kweken ze overal in de wereld, de Conference is toch voornamelijk geconcentreerd in Zuidwest-Nederland en België.'

Uitbreiding

In de loop der jaren koopt het jonge kwekerspaar her en der grond bij. In een fruitteeltgemeenschap als Krabbendijke moet je er dan snel bij zijn. 'Als er grond te koop komt, staat dat natuurlijk niet met een advertentie in de krant', zegt Joosen. 'Je moet je oor goed te luister leggen en dan hoor je nog eens wat. We hebben nu 12 hectare, waarvan een deel pacht. Dat is voorlopig genoeg, al blijven we natuurlijk goed opletten als er iets vrijkomt in de buurt.'
De ondernemers doen alle werkzaamheden zelf. Van bespuitingen tot dunnen en van de administratie tot aanplanten. Dat is een bewuste keuze. 'We hebben een relatief klein bedrijf en willen tegen zo laag mogelijke kosten produceren. Dan moet je wel veel zelf doen en dat doen we dan ook', vertelt Joosen.
'Alleen in de maand september maken we gebruik van vreemde arbeid, ongeveer tien medewerkers uit Polen. Dat is een vaste ploeg die nu al voor het zesde jaar op rij bij ons komt oogsten. Ze verblijven die periode bij ons op het bedrijf in caravans.'
Aangekomen bij de boomgaard aan de rand van Krabbendijke, direct achter de dijk langs de A58, verruilt de fruitteler in no time de volle kisten Doyenné du Comice op het treintje voor de lege kisten waar deze middag echt de allerlaatste peren in zullen belanden.

Vogelaar Vredehof

De complete oogst, ruim 400 ton, houdt nog geen kilometer verderop alweer halt bij handels- en verpakkingsbedrijf Vogelaar Vredehof. 'Daar doe ik nu al zo'n zestien jaar zaken mee en dat bevalt goed. De eerste jaren ging het fruit nog naar de veiling in Kapelle. Met Vogelaar heb ik een goede samenwerking en het is natuurlijk makkelijk dat ie zo dichtbij zit.'
Voorlopig hebben de ondernemers geen plannen voor uitbreiding van grond of rassen. 'We hebben in het verleden wel eens een poging gedaan met pruimen. Maar je hebt maar één paar handen en kunt niet alles tegelijk goed doen.'
Daarnaast willen de telers ook graag alles met zijn tweeën kunnen blijven doen. 'Dat vinden we belangrijk. Bij schaalvergroting is arbeid toch vaak de bottleneck', stelt Joosen.

Manier van leven

Over de vraag wat hij nou zo leuk vindt aan het vak van fruitteler, hoeft Joosen niet lang na te denken. 'Je bent elk jaar weer hard aan het werk om een mooi product te telen. Als je in het najaar een goede oogst kunt binnenhalen, dan geeft dat echt veel voldoening. Fruitteler zijn is in mijn ogen niet echt een baan, meer een manier van leven. Dat vind ik nou mooi.'

Bekijk meer over:

Lees ook

Marktprijzen

Meer marktprijzen

Laatste nieuws

Nieuwste video's

Kennispartners

Meest gelezen

Nieuw op MechanisatieMarkt.nl

Meer advertenties

Vacatures

Weer

  • Vrijdag
    14° / 6°
    70 %
  • Zaterdag
    16° / 7°
    70 %
  • Zondag
    15° / 4°
    20 %
Meer weer