Fosfaatrechten en mestverwerking

Onlangs was het landelijk in het nieuws: er gaat kunstmest gemaakt worden uit menselijke urine. Deze kunstmest kan worden afgezet in de landbouw. Dit is goed voor het milieu en het levert de waterzuivering geld op. Het nieuws levert enthousiaste reacties op de radio en lovende artikelen in de krant op. Dat je als mens alleen door de dunne en dikke fractie te scheiden al een bijdrage kunt leveren aan het milieu, vinden mensen geweldig.
Want het is de bedoeling dat de urine op festivals en evenementen gescheiden wordt opgevangen en verwerkt. Het benodigde sanitair bestaat al, dus technisch moet het kunnen. Ook zouden eventueel aanwezige alcoholresten geen probleem zijn.
Nu komt alleen het opvangen nog. Dat kan nog wel eens lastig worden. Tenminste als je het plasgedrag van de Zwarte Cross-bezoekers als voorbeeld neemt. Ik vind het niet logisch dat zo’n mestverwerkingsinitiatief zo wordt omarmd, terwijl vergelijkbare initiatieven met dierlijke mest zo veel mogelijk worden tegengewerkt.
In de Achterhoek zijn verschillende groepen bezig om een mestverwerkingsinstallatie op te zetten, maar die worden door een paar tegenstanders zo tegengewerkt dat er nog steeds geen verwerking is. Met het gevolg dat er nu lange afstanden met de mest moet worden gereden, als er al afzet is.
Het gebruik van mineralenconcentraten als kunstmestvervanger is nog steeds enkel toegestaan op proefvelden. Dus hoe dat met de menselijke variant gaat gebeuren, is ook een verrassing.
Allemaal erg teleurstellend dat er zo weinig vooruitgang in zit. Op deze manier worden er veel mineralen zoals stikstof en kali naar elders afgevoerd met geld toe en tegelijkertijd koop je ze weer terug in de vorm van kunstmest.
Binnen het project ‘Vruchtbare Kringloop Achterhoek en Liemers’ proberen we de mineralenstromen beter te beheersen, want daar liggen nog volop kansen. Zelf heb ik toestemming om te werken met bedrijfsspecifieke fosfaatevenwichtsbemesting via de Kringloopwijzer. Het scheelt in de mestverwerkingsplicht en de afvoer, maar je kunt het niet altijd volledig benutten omdat de stikstofnorm naar 230 kilo is verlaagd. Hierdoor voer ik onnodig fosfaat en kali af, en vooral kali is steeds meer nodig. Dit is een onnodige en ongewenste situatie.
Nu de fosfaatrechten een feit zijn, lijkt dit mij het moment voor onze belangenbehartigers om tijdens de uitwerking van de wet stevig in te zetten op bedrijfsspecifieke normen voor zowel stikstof als fosfaat. Ook moet de Rijksdienst voor Ondernemend Nederland (RVO) de procedures voor mestverwerking versnellen, zodat er snel duidelijkheid komt en de landbouw verder kan. Want er is nog veel mogelijk.

Arjan Freriks