Studeren is kopiëren

Zo’n anderhalf jaar geleden had ik het genoegen om voor de tweede keer in mijn leven de melkveehouderij te bekijken in Israël, het land met de hoogste melkproductie per koe.
We hebben er een inleiding gehad van een Nederlandse Israëliër, die voor Lely werkte. Hij vertelde over het land Israël en de cultuur van zijn inwoners. In Israël gaat iedereen op zijn achttiende een jaar in militaire dienst.
Wie daaruit komt, heeft eerst behoefte aan iets totaal anders. Daarom gaan de meeste mensen eerst een jaar wat van de wereld zien. Pas daarna wordt het tijd voor een studie, die dan ook nog grotendeels zelf moet worden betaald.
Veel studenten zijn dan al getrouwd en vaak hebben ze ook al een kind. Wie dan een studie volgt, is dan ook tot op het bot gemotiveerd om van zijn studie een succes te maken.
De werknemer van Lely had er zelf voor gekozen om in Nederland de has te doen. Ook hij had een gezin, dus het was een hele onderneming, maar gelukkig was ook hij bijzonder gemotiveerd. Hij vertelde dat het enorm wennen was om in een klas terecht te komen waar propjes tegen het schoolbord werden gegooid.
Het toeval wil dat ik dezelfde has heb gevolgd als onze Nederlands-Israëlische spreker. Dit jaar heb ik met mijn huisgenoten van toen het vierde lustrum van ons afstuderen gevierd en heb ik nog weer gedacht aan de woorden van anderhalf jaar eerder. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit propjes naar een bord heb gegooid, maar wel dat de gangbare cultuur was dat een zes goed genoeg was. Had je een zeven, dan had je te hard geleerd. Kon je een oud verslag kopiëren, dan was het een mooie besparing van tijd.
Ik denk met veel plezier terug aan mijn tijd aan de has. Ik heb er vriendschappen aan overgehouden waarvan ik hoop dat ze voor het leven zijn. Toch knaagt het gevoel dat er meer uit de studie te halen was geweest als ik meer mijn best had gedaan.
Dat is jammer, want als ik oud studiemateriaal tegenkom, is dat eigenlijk heel interessant. Met de motivatie van een Israëliër had ik er meer van opgenomen en een tweede kans om een studie te doen krijg ik niet meer.
Dit is geen pleidooi voor het nieuwe leenstelsel van iemand die zelf gebruik heeft gemaakt van een studiebeurs. Het is wel een oproep om te beseffen dat je een unieke kans krijgt als je een studie kunt volgen.
Als je die kans benut door je geest te verrijken en je de materie eigen te maken in plaats van het leren voor een krappe zes, dan heb je daar later veel plezier van.

Timo Burgers