‘Boerderijeducatie is géén schoolreisje’

Anne-Marie RopsWilma de Rooij staat startklaar om groep 5 en 6 van de Zeister Schoolvereniging, een van de basisscholen in Zeist, te ontvangen. De totale groep bestaat uit 31 kinderen, een meester en een juf en een aantal moeders. Ook al is het warm, de kinderen die hun laarzen hebben meegenomen, willen deze per se aan.
De Rooij geeft eerst een rondleiding over het bedrijf, te beginnen bij de schapen. Enthousiast en met humor doet ze haar verhaal. Met de stoet aan kinderen en hun begeleiders gaat ze daarna naar de paarden en de koeien in de wei, deels vleesvee en deels melkkoeien. Een aantal kinderen zet het op een rennen, lekker door het gras sjouwen. ‘Iiiieeeel’, klinkt het dan, de koeienvlaaien remmen de kinderen even af.
‘Waarom worden mannetjeskoeien niet gehouden?’, vraagt een meisje. ‘Omdat ze geen melk geven’, antwoordt Wilma. ‘Hoe heten mannetjeskoeien ook al weer?’, vraagt ze het meisje. ‘O ja, stieren…’, antwoordt zij.

Opdrachten

Na de drinkpauze gaan de kinderen in groepjes van start met opdrachten. In de ligboxenstal, waar een aantal koeien in de boxen ligt en de nieuwsgierigen hun kop door het voerhek steken, is er een lijst met vragen voor de kinderen. ‘Is er eten voor de koeien? Wat voor eten? En kunnen de koeien drinken?’
Ook is er een vraag over de stal. ‘Denk je dat de koeien dit een fijne stal vinden?’ De meeste kinderen vinden de stal Oké, maar een kritisch geluid is er ook. ‘Ze zijn denk ik liever buiten’, zegt een kind. ‘De koeien hebben binnen weinig ruimte’, vindt hij. ‘Dat zijn voor mij plofkoeien.’
De kalfjes zijn favoriet bij de kinderen, maar ook je hand uitsteken naar een koe die met zijn tong over je hand likt is iets dat de meesten wel willen uitproberen. ‘Wat een ruwe tong.’
Dat de koeien kuilgras eten, hadden ze al geleerd op school. Maar wat ligt daar verder dan nog voor het voerhek? ‘Is dat slijm van de koeien?’, wordt gevraagd, wijzend op de maïs.
Twee leerkrachten en een groepje moeders begeleiden de kinderen. Juf Annemieke van Kessel, zelf afkomstig van een boerderij, geeft aan dat via het Natuur- en Milieucentrum de boerderijlessen zijn opgenomen in het lesprogramma van de school. ‘Dit zijn allemaal stadskinderen. Op deze manier maken ze kennis met de landbouw’, vertelt ze.
In de groepjes gaan de kinderen verder met het opmeten van de diameter en de omtrek van een trekkerwiel, bekijken ze op foto’s welk nest bij welke vogel hoort en wat voor sporen op de grond je tegenkomt op de boerderij. Ook is er een ‘voeltest’, waarbij je moet voelen wat er in een jutezakje zit. ‘Het heeft te maken met wat je eet, met groenten en fruit’, zegt De Rooij. Zo is er bijvoorbeeld een zakje met een maïskolf, een citroen en gember.
Jarige boer Jan Henk van der Louw trakteert de bezoekers op een ijsje en dan keren ze terug naar Zeist. Daar blijft de boerderij nog wel even onderwerp van gesprek, verwacht een moeder. ‘Ze leren hier heel veel van, dit blijft hun bij.’