'Realpolitik bepaalt Europees handelsbeleid'

Zuid-Afrika heeft de grenzen gesloten voor de import van pluimveeproducten uit onder andere Nederland. Wij vragen de Europese Commissie daar eindelijk eens werk van te maken. Waarom importeren we wel Zuid-Afrikaanse wijn en rundvlees? Voor wat hoort wat. En dan volgt meestal dat moeilijke woord: wederkerigheid.

Het Europese bedrijfsleven voert daarbij als nieuw argument aan dat Zuid-Afrika weigert Rusland te veroordelen voor de aanval op Oekraïne. Dat speelt ook bij het handelsakkoord Mercosur met Brazilië, Argentinië, Uruguay en Paraguay. De Braziliaanse president Lula zegt: 'Europa is ook schuldig aan deze oorlog.' 'Willen we werkelijk met die man in zee?', hoor ik vervolgens in landbouwkringen. Waarbij uiteraard meespeelt dat onze pluimvee-, rundvlees- en suikersectoren helemaal niet zitten te wachten op concurrentie vanuit Zuid-Amerika.

Maar wat zien we? Rutte gaat bij Lula op de koffie. Deze week was daar ook een delegatie van zeven Europarlementariërs te gast. Dan lekten er ook nog stukken uit over het handelsoverleg met Australië. De Europese Commissie wil Australië meer ruimte geven om rund- en lamsvlees, suiker en zuivel naar Europa te exporteren. Dat zal in landbouwkringen opnieuw op kritiek stuiten. We willen een gelijk speelveld.

Dan nu even een realiteitscheck. Europa heeft wereldwijd steeds minder in de melk te brokkelen. We hebben nog 7 procent van de wereldbevolking. De Duitse bondskanselier Olaf Scholz bracht dat op Europadag op 9 mei in het Europees Parlement scherp onder woorden. Europa, zei Scholtz, moet leren luisteren.

We kunnen wel kritisch zijn over Afrika, maar Afrika zegt: 'China geeft ons een haven. Van Europa krijgen we alleen een preek.' De oorlog in Oekraïne mag dan bij ons het nieuws domineren, maar voor Afrika geldt: 'Als de problemen van Europa ook die van ons zijn, waarom luistert Europa dan niet beter naar ons over onze problemen?'

Brussel kan alleen dankzij de economische positie nog wat afdwingen. Iedereen kijkt begeerlijk naar die half miljard koopkrachtige consumenten. Dat is de inzet bij het handelsbeleid. De landbouw moet daarvoor een stukje opschuiven. Klinkt niet leuk in Nieuwe Oogst, maar wel eerlijk. Wat wij wel mogen vragen is dat importen voldoen aan EU-standaarden en dat er een sterk Europees landbouwbeleid (Gemeenschappelijk Landbouwbeleid) blijft.