Schouten is tegen verdelgingsplicht jacobskruiskruid

Dat laat de minister weten in een brief aan de Tweede Kamer, als antwoord op Kamervragen van de VVD-Tweede Kamerleden Thom van Campen en Peter Valstar. Jacobskruiskruid produceert pyrrolizidine alkaloïden (PA's). Deze kunnen worden omgezet in giftige pyrrolen in de lever. Bij koeien en paarden kan dit leiden tot leverfalen en zelfs de dood. Vanwege de bittere smaak laten dieren in de wei het meestal staan, maar in gekuild gras verliest het zijn smaak en krijgen ze het gemakkelijk binnen.

Valstar en Van Campen wijzen de minister erop dat in andere landen een verdelgingsplicht geldt voor de plant en ze willen weten of dat hier ook mogelijk is. Dat vindt Schouten geen goed idee. Ze meldt dat er een verdelgingsplicht is in Australië, Nieuw-Zeeland en Noord Amerika. In het Verenigd Koninkrijk is er sinds 2011 een gedragscode over jacobskruiskruid. Die is bedoeld om verdere verspreiding te voorkomen, niet om de soort uit te roeien.

Inheemse soort

Schouten: 'Jacobskruiskruid is een inheemse soort die van nature in Nederland thuishoort en zeer waardevol is voor de Nederlandse biodiversiteit. Een verdelgingsplicht is niet gewenst. Er zijn meer dan 150 Nederlandse soorten insecten bekend die de plant gebruiken als voedselplant, waaronder meerdere Rode Lijst-soorten. Naast de functie als voedselleverancier is jacobskruiskruid ook voor meer dan dertig soorten de plant die wordt gebruikt voor de voortplanting.'

Dit jaar was er een massale bloei en toename te zien van jacobskruiskruid. Wetenschappers vermoeden volgens de landbouwminister dat dit te maken heeft met de droge zomers van de afgelopen jaren. Hierdoor zijn meer open plekken ontstaan in bermen, waar een 'pionierssoort' als jacobskruiskruid gebruik van maakt.

Maaibeleid

Veranderend maaibeleid kan er volgens Schouten ook voor zorgen dat jacobskruiskruid vaker bloeiend wordt waargenomen. Hoewel de soort vroeger wel eens werd ingezaaid in bermmengsels, heeft deze zich voornamelijk op eigen kracht verspreid. De minister stelt dat het aanhouden van een bufferstrook van 50 meter, waar de plant niet voorkomt of in ieder geval niet tot bloei komt, genoeg is om ervoor te zorgen dat de plant zich niet naar een nabijgelegen weiland zal verspreiden.

Schouten ziet geen meerwaarde in overleg hierover met de Vereniging van Nederlandse Gemeenten en LTO Nederland, wat Valstar en Van Campen voorstelden. Ze benadrukt dat slechts een 'klein aantal dieren' overlijdt aan nierfalen door het eten van de plant. 'Waarschijnlijk gaat het om enkele tientallen paarden per jaar die ziek worden of doodgaan door het eten van jacobskruiskruid. Bij Royal GD zijn de laatste drie jaar geen gevallen bekend van ziekte of sterfte bij rundvee door deze plant.'