'In zijn onderbroek'

In principe is het idee van een melktap en een kaasautomaat dat klanten zélf de boerderijproducten kunnen pakken, maar omdat het nieuw is, blijkt er in de praktijk nog veel hulp nodig. Heus hangen er uitgebreide gebruiksaanwijzingen (met picto's) op de apparaten, maar op de een of andere manier zien mensen deze over het hoofd en beginnen ze direct op allerlei knoppen te drukken.

Of ze openen precies dat ene vakje waar geen kaas ligt. Of ze staan zo druk te kletsen dat ze niet zien dat het vakje opent… en weer dicht gaat. Dan word ik erbij geroepen om het apparaat te openen en ze alsnog van een pond belegen te voorzien.

Wel gezellig, daar niet van. Ik spreek alle klanten uit de omgeving en kan ons verhaal over de producten goed kwijt. Maar omdat de winkelruimte elke dag van 7 uur 'ochtends tot 9 uur 's avonds geopend is, voel ik me continu alert. Staan er klanten? Kunnen ze het zelf? Het duurt nu wel heel lang, moet ik niet even gaan kijken? Beginnerszenuwen.

Het is wel leuk om te zien dat het loopt. We zien mensen terugkeren, maar ook nieuwe gezichten. En als ik door Ilpendam rijd, roepen basisschoolkinderen: 'He boerin, jouw kaas en melk zijn echt lekker.' Betere reclame is er niet.
Maar natuurlijk gaat er ook wel eens iets mis. Zo was op zaterdagmiddag de melktap al leeg en was net de melkrijder geweest. En op zondagochtend versliepen we ons, waardoor de eerste klant om 8 uur voor een dichte deur stond.

Ik hoorde haar roepen, vloog uit bed en riep Olle. 'Kun jij naar de winkel rennen? Ik sta nog in mijn ondergoed.' Olle keek verontwaardigd. 'Ik toch ook?' 'Ja, maar jouw onderbroek is mooier.' Mokkend hoorde ik hem de klant begroeten. 'Mijn moeder durft niet naar buiten in haar onderbroek. Ze is echt een schijtluis.'

@HannaHilhorst