'Nieuw leven'

De tijd van nieuw leven. Een leuk nieuwtje: in de buik van onze hond groeien puppies. Een wens die we al lang hadden, maar die moest worden uitgesteld omdat we in een krappe wooncontainer woonden.

We hebben Senna laten dekken door een golden retriever, waar ze zelf ook voor de helft uit bestaat. Haar moeder was een Mechelse herder. Maar liefst dertien minuten zaten de reu en teef aan elkaar vast. 'Zijn record staat op 51 minuten', zei het baasje van de reu trots. Nu groeien Senna's buik en tepels, ze slaapt driekwart van de dag.

Ondertussen bedenken onze kinderen allerlei namen voor de nieuwkomers, geïnspireerd door hun favoriete Netflix-serie: Blue, Charlie, Delta, Ekko. 'En als het meer dan vier pups worden?', vroeg ik. 'Dan beginnen we weer opnieuw bij Blue.' Logisch.

Het nieuwe leven helpt het oude van ons af te schudden. In heel veel opzichten gaat het nu beter met ons dan vorig jaar rond deze tijd. We werken weer met plezier en voelen ons fijn en welkom op het erf. Er is weer perspectief.

Bovendien is de bouw van ons zelfbedieningswinkeltje bijna klaar en is deze week de kaasautomaat gearriveerd. De eerste lichting kaas ligt te rijpen – uiteraard hebben we al geproefd, mmm – en ik leg de laatste hand aan het ontwerp van de etiketten, stickers en banderollen.

En hoewel ik de verhuizing het lastigst vond voor de kinderen, zijn ze opnieuw flexibel gebleken. Ze gaan vrolijk naar school en zwemles en nemen dagelijks vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis.

Ilpendam voelt als een camping: iedereen zegt elkaar gedag, in de kleine dorpswinkel is tijd voor een praatje en in de speeltuin en op het trapveldje rent jong en oud door elkaar. 'Hé, doe je ook mee?!', schreeuwde een moeder die met een aantal kinderen aan het voetballen was. 'Ik kan wel wat hulp gebruiken.' Gelukkig had ik al sneakers aan.

Een nieuw leven. En lente. Geluk.