Sleutel 13

Diepe zucht. We stonden onze tanden te poetsen en wilden op tijd naar bed. 'Laten we samen gaan', zei ik en sprong bij Jurre achter op de fiets. Het was donker en mistig. In het schijnsel van een lantaarnpaal troffen we een groepje buren. 'Zijn we weer', riep ik, toch ineens jolig. Het was dit jaar al de zoveelste keer dat de koeien voor sensatie zorgden. In de sloot, op de weg, ja zelfs in iemands tuin. 'Never a dull moment op de dijk', riep Jackie. Wat was er aan de hand?

Koe Erica bleek in de sloot gevallen, had een stuk gezwommen en was er ter hoogte van het gemaal uit geklommen, precies daar waar het gras werd omheind door twee hoge hekken van het waterschap. 'Met sleutel 13 kunnen we het hek losmaken', bedacht buurman Frans en haalde zijn gereedschapskist.

Vorige maand had hij met een touw van zijn zeilboot een koe aan haar hoorns uit de sloot proberen te trekken. Vergeefs, maar toch. Zo behulpzaam. Net als zijn vriendin Steef. 'Pas liepen er een paar koeien op de weg en die heb ik zelf terug naar de wei gebracht. Ik zie weleens hoe jullie dat doen, dus ik dacht: ik zwaai met mijn armen en maak me groot, dan lukt het vast.' Stoere Steef.

Toen we hier vorig jaar kwamen wonen, dacht ik dat er een grote kloof zou zijn tussen de boeren aan de polderkant van de dijk en de woonbootbewoners aan de andere kant. De woonboten gaan voor torenhoge prijzen van de hand – 8 ton voor 75 vierkante meter vind ik veel – en trekken daarmee een bepaald publiek. Ook buurvrouw Jackie heeft drie dikke auto's en een jacht voor de deur. 'Maar ik heb deze week vier kippen gevangen die van jullie erf waren ontsnapt. Enig vind ik dat.' Geweldig toch.

De mannen sleutelden, het hek kwam los. Erica loeide en rende met Jurre over de weg naar het juiste weiland. 'En nu wegblijven bij de sloot', riep hij haar achterna. We hingen het hek terug en groetten onze buren. 'Bedankt en welterusten allemaal. Tot de volgende koe.'