Corona financiële aderlating kalverbedrijf

De nuchtere kalveren (nuka's) staan in een nieuwe stal met zonnepanelen en een pelletkachel. 'We willen de jonge kalveren zo weinig mogelijk verplaatsen. Daarnaast hebben we veel aandacht voor hygiëne: aparte bedrijfskleding voor opfok en afmest en alle bezoekers komen binnen via een hygiënesluis', benadrukt Linders.

Ongeveer twee weken oud en 50 kilo zwaar komen de kalveren naar het opfokbedrijf in Nederweert-Eind. Tien weken later en inmiddels een slordige 120 kilo worden de kalveren naar de afmeststallen verplaatst of verkocht als starter voor de afmest elders.

Lange reisdag

Ondanks de financiële aderlating voor de familie gaat het goed met de kalveren, weet de ondernemer. Ze neemt vooral het werk in de opfokstal voor haar rekening. Ze vertelt hoe de jonge dieren aankomen op het bedrijf na een lange reisdag; van de melkveehouder naar de kalververzamelplaats en door naar het gezinsbedrijf.

'Deze jonge kalveren gaan bij ons in eenlingboxen en krijgen eerst een elektrolytenmix met water – ik vertel aan bezoekers dat het een soort het ranja is – voordat ze de volgende dag aan de melk gaan.'

Intensief sorteren

Daarna zijn rust, regelmaat en reinheid het devies. Na een dag of tien komen de kalveren in groepen van tien te staan. Ze worden dan intensief gesorteerd. In de weken die volgen, gaan ze over van melk op ruwvoer: een mengsel van brok, mais en gehakseld stro. In de afmest krijgen ze ook fritessnippers, een reststroom uit de aardappelfabriek. 'Erg kringlooplandbouw', lacht Linders. 'In de melkpoeder zit ook wei afkomstig uit de kaasindustrie.'

De eerste weken is het belangrijk dat de kalveren hun weerstand opbouwen. Ze brengen nog weleens een verkoudheidsvirus mee of krijgen last van diarree. 'Daarom is het zo belangrijk dat de pasgeboren kalveren genoeg biest krijgen op de melkveehouderij. Dat is de basis voor de gezondheid van het dier.'

Diergezondheid

Wanneer er bezoekers in de stal komen, maakt de Limburgse kalverhouder weleens de vergelijking met een peuterspeelzaal waar kinderen elkaar makkelijk aansteken met een virus. Een goed geolied team bestaande uit de kalverhouders zelf, een dierenarts en een voedingsspecialist monitort wekelijks de gezondheid van de dieren.

'Eigenlijk zien we al aan de stand van de ogen of oren of ze iets onder de leden hebben.' Met wat medicatie en eventueel het aanpassen van het dieet herstellen de kalveren zich in de regel snel. 'Dat is nodig, want een kalf dat zich niet lekker voelt, groeit niet en wij produceren natuurlijk vlees.'

Bedrijfsovername

Linders is opgegroeid op het gemengde bedrijf op dezelfde locatie aan de Leveroysedijk in Nederweert-Eind. Samen met haar man Wim heeft ze in 2001 het bedrijf volledig overgenomen. Wim Linders is akkerbouwer en neemt de meeste werkzaamheden op het land voor zijn rekening (40 hectare, waarvan 29 hectare in eigendom). De kalverhouderij bestaat uit 620 kalveren in de opfok en 600 in de afmest.

Zoon Leon Linders (27), de oudste van vier kinderen, is sinds 2017 in de maatschap en is bedrijfsopvolger. 'Mijn vader – 81 jaar – ziet zijn levenswerk voortgezet worden, geniet daar met volle teugen van en spart veel met zijn kleinzoon', ziet Tiny Linders.

Nederlandse menukaart

De kalverhouder wil zich inzetten om naast de verzorging van de jonge dieren kalfsvlees vaker op de Nederlandse menukaart te krijgen.

'We hebben plannen om iets aan huisverkoop te gaan doen en ons product misschien ook bij boerderijwinkels in het schap te krijgen. Met mijn onderwijsachtergrond zie ik ook mogelijkheden voor boerderijeducatie. We proberen een manier te vinden die bij ons past om consumenten te vertellen wat wij met de stiertjes uit de melkveehouderij doen: we maken van een restproduct een mooi stukje vlees.'