Variatie inhoudsstoffen van sla goed voor mens

Deze informatie kan gebruikt worden om de smaak en voedingswaarde van slarassen te verhogen en ze weerbaarder te maken tegen ziekten en plagen. Dat meldt Groen Kennisnet, een project van Wageningen University & Research.

Sla staat niet echt bekend als een gewas met veel smaak en hoge voedingswaarde. Daarnaast wordt de teelt vaak bedreigd door ziekten en plagen. Juist bij eigenschappen als smaak, voedingswaarde en resistentie tegen ziekten, speelt de chemische samenstelling van de planten een belangrijke rol. In de veredeling kunnen deze gunstige eigenschappen sterk worden verbeterd door gebruik van materiaal met een brede variatie in chemische samenstelling.

Stofwisseling

Door stofwisselingsprocessen ontstaan in planten allerlei tussen- en eindproducten van stoffen (metabolieten). In het onderzoek in 2018 is de variatie in de samenstelling van 150 monsters sla en zijn wilde verwanten bepaald. De monsters zijn grotendeels geselecteerd uit de slacollectie van het Centrum voor Genetische Bronnen, Nederland (CGN).

Het onderzochte materiaal bestond uit de zeven gewastypen van sla te weten ijsbergsla, botersla, bindsla, snijsla, grasse sla, stengelsla en oliesla. Daarnaast werden een aantal wilde verwanten onderzocht. Er werden meer dan tweeduizend verschillende metabolieten gevonden met een grote variatie in concentratie tussen de onderzochte monsters.

Vooral de meer primitieve gewastypen als de oliesla en de nauw verwante wilde soorten, bevatten hoge concentraties vitamine C en polyphenolen. Polyphenolen geven kleur en bescherming aan de plant en worden gezien als gezondheid bevorderend voor mensen.

Bittere smaak

Verschillende wilde slamonsters bleken relatief hoge hoeveelheden sesquiterpene lactonen (SLs) te bevatten. Deze stof geeft een (ongewenste) bittere smaak aan sla en is door veredeling grotendeels verdwenen in de sla die wij eten.

SLs zouden echter gezondheidsbevorderend kunnen zijn, vanwege ontstekingsremmende en anti-carcinogene effecten. Daarnaast kwam uit deze studie naar voren dat een aantal SLs geassocieerd kan worden met resistentie tegen valse meeldauw, de meest bedreigende ziekte bij het telen van sla.