Na groei fruitkwekerij straks ook eigen koelopslag

De groei in areaal was een bewuste ondernemerskeuze. Maar de bedrijfssituatie speelde daarbij wel een grote rol. Want het eigen erf van de familie Verhoeven is niet geschikt voor een nieuwe koelopslag. Anders zou dat ook een serieuze optie zijn geweest.

De familie was op zoek naar mogelijkheden van eigen bewaring. Vorig jaar kreeg ze daarvoor de kans toen de buurman zijn bedrijf verkocht, inclusief een ruim erf met champignoncellen en 5 hectare peren.

Schip met geld

De vof van vader en broers Verhoeven kocht het en wil er op termijn een koelopslag bouwen. Wanneer? 'Als het schip met geld langs komt', antwoordt Thijs Verhoeven (28). 'Eerst maar even wat reserve opbouwen na de aankoop van het bedrijf en de groei in de jaren daarvoor. Met koelopslag moet je het in één keer goed doen of niet. Het erf met de gebouwen was de belangrijkste reden van de koop.'

Het huis wil Thijs Verhoeven voorlopig verhuren. Op termijn gaat hij er zelf wonen. Nu woont hij nog in het dorp.

De vof heeft niet minder dan tien percelen, waaronder een aantal kleinere. Ze liggen allemaal dicht bij het bedrijf. Kleine percelen hebben wel nadelen, geeft Verhoeven aan. 'Er zijn veel hoekjes en kantjes. Ik hoef niet te denken aan een grote spuit die twee of drie rijen in één keer spuit. Bovendien is het bewerkelijk tijdens de oogst, als je dertig Polen uitleg moet geven waar het is en als de hele ploeg midden op de dag van het ene naar het andere perceel moet verhuizen. Dat is toch weer een half uur maal dertig man, is vijftien uur weg gegooid.'

Spreiding van risico

Ook bij het beregenen tegen de nachtvorst zorgt het grote aantal percelen voor extra werk. 'Het is simpeler om één grote installatie te starten dan acht pompen met acht trekkertjes. Bovendien moeten die na het beregenen gelijk weer naar huis, anders worden ze gestolen.'

Maar het heeft ook een voordeel: spreiding van risico. 'Als één grote pomp een keer vastloopt, heb je een echt probleem. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.'

Ruilen van percelen is moeilijk. In de omgeving is vooral grasland. Er komt veel kijken bij een ruil tussen een perceel grasland tegen een perceel fruit. Een veehouder wil een perceel zonder bomen; die moeten er eerst uit. Terwijl een fruitteler een grote extra investering moet doen in nieuwe aanplant en palen en vervolgens twee jaar moet wachten op de eerste oogst. 'Dat is financieel onaantrekkelijk', stelt Verhoeven vast.

Volle bak

De vof heeft één vaste medewerker in dienst. Tijdens de oogstpiek plukken er tientallen Polen. De grootste piek is tijdens de perenoogst. 'Dan is het volle bak', zegt Verhoeven. Daarvoor en daarna zijn zo'n tien Poolse medewerkers nodig voor de appelpluk.

Het bomenbestand is relatief jong. 'We zijn de laatste tien jaar steeds bezig met stukjes uitbreiden en vervangen. Dat staat op dit moment even stil nu we het bedrijf hiernaast hebben gekocht. Het kan goed dat we de komende twee jaar niet gaan vervangen. Dat is gunstig.' Vooral appelrassen zijn meer tijdgebonden. Daar is een jong bomenbestand belangrijk.

Bij peren gaat het vooral om Conference. Bij dat ras is nauwelijks vervanging nodig. Het is al vele tientallen jaren het best verkochte ras en de bomen blijven onverminderd produceren. Op sommige percelen bij Verhoeven zijn de Conference-bomen al vijftig jaar oud.

Meters maken

De jonge Gelderlander vindt dat hij meer ondernemer is dan teler. 'Je moet altijd de kosten tegen de opbrengsten afwegen. Bij het snoeien bijvoorbeeld moeten wij meters maken. Dat kan niet altijd volgens het boekje. We doen dat natuurlijk niet rücksichtslos, maar volgen de gulden middenweg.' Laatst las hij in het blad Fruitteelt een uitspraak van een collega die dat goed typeerde: 'Je moet gecontroleerd slordig zijn.'

Dat geldt bijvoorbeeld ook bij ziektebestrijding. 'Ik spuit niet altijd als mijn adviseur dat adviseert. Soms neem ik een gecontroleerd gokje en spuit ik niet.' Hij geeft aan de grote telers minder makkelijk zo'n gokje kunnen wagen. 'Die nemen meestal minder risico. Ze berekenen dat een keer spuiten heel weinig kost omgerekend per kilo product. Maar het gaat om het totaal. Elke 100 euro is er één: een keer vaker spuiten, iets meer werk met snoeien, iets meer werk met dunnen. Vele kleintjes maken één grote.'