Luisteren naar Aalt Dijkhuizen?

Sjoerd de Hoop,In Nieuwe Oogst van vorige week stelde hoofdredacteur Patrick Bramer in zijn commentaar de vraag: waarom luisteren we niet naar Aalt Dijkhuizen? Als biologische veehouder heb ik daar wel een idee over.
Dijkhuizen is opgeleid als landbouweconoom die als wetenschapper vooral kijkt naar technologische en economische oplossingen van het wereldvoedselvraagstuk. Hij studeerde in de zeventiger jaren in Wageningen, toen geen aandacht werd besteed aan sociale duurzaamheid, bodembiologie, natuurlijke bodemvruchtbaarheid en duurzame landbouw met verminderd gebruik van fossiele energie.
Het was een tijd waarin het geloof heerste dat het voeden van de wereld met de overvloed van landbouwproductie in het Westen zou kunnen worden opgelost. Pas de laatste jaren wordt de focus op thema’s als duurzaamheid gelegd omdat het in de mode is.
Dijkhuizen is niet een sociale wetenschapper die de landbouweconomie kan verbinden met sociale vraagstukken als armoedebeleid en hongerbestrijding voor kleine boeren. Hij is geen ecoloog die kennis heeft van bodembiologie en natuurlijke bodemvruchtbaarheid. Dat de moderne landbouw zeer veel fossiele brandstoffen nodig heeft is in de jaren ‘80 en ‘90 en zelfs na 2000 nooit een aandachtspunt geweest voor hem.
Dijkhuizen heeft de WUR in de afgelopen jaren groot gemaakt door de geldstromen vanuit het bedrijfsleven creatief binnen te sluizen. Maar als het gaat om duurzaamheid en een visie op de biologische landbouw dan denkt hij nog steeds vanuit zijn zeventiger-jarenvisie.
Dat is heel jammer, want binnen Wageningen UR zijn tientallen medewerkers met zeer interessante studies bezig die ook van belang zijn voor de biologische landbouw in Nederland en voor een duurzame ontwikkeling op wereldschaal. Vorig jaar zijn jonge wetenschappers uit West-Afrika in Wageningen afgestudeerd en gepromoveerd die met hun studies hebben aangetoond dat Dijkhuizen het bij het verkeerde eind heeft.
In Wageningen neemt een deel van de medewerkers Dijkhuizen niet meer serieus. Zij hebben zich vorig jaar aan het begin van het studiejaar ook van hem gedistantieerd toen hij nog eens de nadruk legde op het belang van intensieve landbouw. Toch is driekwart van de medewerkers nog altijd loyaal aan de gangbare denkrichting die Dijkhuizen propageert.
Professor Pablo Titonel is een jonge hoogleraar bij Wageningen UR. Hij is een Argentijn, en getrouwd met een Nederlandse vrouw. Hij weet in Wageningen veel jonge mensen te inspireren. Geef hem in Nieuwe Oogst eens ruimte voor een verhaal uit de nieuwe tijd.
Je kunt op een heel andere manier kijken naar oplossing van het wereldvoedselvraagstuk. Hoe je de landbouw kunt ontwikkelen met behulp van onderwijs, microkrediet en andere ondersteuning met als uitgangspunt onder meer een duurzaam gebruik van water en van de bodem. Dat is een landbouw die veel overeenkomsten vertoont met de biologische landbouw.
De hoofdredacteur van Nieuwe Oogst vraagt waarom bij ons verduurzaming van de voedselproductie belangrijker is geworden dan het pleidooi voor productiviteitstijging per hectare of per dier. Ik wil hem en vele anderen uitnodigen om naar de Biobeurs 2015 te komen op 21 en 22 januari in Zwolle.

Goed beeld ontwikkelingen

De Biobeurs geeft een goed beeld van de ontwikkelingen in onze biologische sector. Biologische boeren proberen óók om de opbrengsten te verhogen. Zij komen echter tot minder extreme scores en zij denken aan duurzaamheid op de lange termijn en vooral wereldwijd.
Voor boeren is het heel lastig om het bedrijf om te schakelen naar biologische bedrijfsvoering en om anders te kijken naar het wereldvoedselvraagstuk.Het is een ook een omschakeling in het denken. Bij de gangbare boeren ontstaat steeds meer interesse in duurzame bedrijfssystemen. De Biobeurs is dan een goede voedingsbodem om zich daar op te oriënteren. Dat blijkt de beurs ook te zijn voor onderzoekers, docenten en studenten en zelfs voor landbouwjournalisten. Iedereen is welkom. Wij leiden hen graag rond. De hoofdredacteur mag mijn gast zijn en Aalt Dijkhuizen mag ook meelopen.