Een beetje oppositie is zo slecht nog niet

De sector ontlokt ook oppositie. Normen van maatschappelijk verantwoord ondernemerschap verschuiven. Methoden van productie die we tien of twintig jaar geleden doodnormaal vonden, accepteren we nu niet meer.

In de afgelopen jaren is veel veranderd. Eerst verdedigden we de krappe huisvesting van ‘kistkalveren’ en nu prijzen we de ruimte die kalveren hebben.

Scharrelei

Of neem het scharrelei. Vroeger een uitzondering, nu de norm. Ook de toepassing van biologische bestrijding in kassen is een prima vervanging van chemische middelen.

Groepshuisvesting voor zeugen blijkt in de praktijk prima te werken. We vochten er eerst tegen, maar zijn nu trots op de bereikte resultaten als we bezoekers rondleiden op het bedrijf.

Lelieteelt

Deze week heeft Nieuwe Oogst aandacht voor de lelieteelt. Een sector die in een transitiefase zit. Het gebruik van chemische middelen is enorm verminderd.

Zijn de bollenboeren er al? Nee. Zowel in het denken als in de uitvoering is nog een hele strijd te gaan om te komen tot een beeld dat ook de maatschappelijke toets der kritiek kan doorstaan.

Belangenorganisaties

Agrariërs gaan uiteraard niet zonder slag of stoot mee in dergelijke ontwikkelingen. Deze investeringen moeten gefinancierd worden en dat vergt inspanning van eigen belangenorganisaties.

Ook om die reden hebben ondernemers baat bij maatschappelijke druk. Veranderbereidheid wordt namelijk niet alleen van de boer gevraagd, maar ook van de consument, retail en politiek.

Nut delen

Zij moeten het nut van investeringen op het erf of land delen en mede bekostigen. Zo verdient de agrariër zijn boterham en krijgt de maatschappij de voedselproductiemethoden die ze accepteert.

Patrick Bramer, hoofdredacteur Nieuwe Oogst