'Als een collega overlijdt'

Ze kwakkelde al enkele weken met haar gezondheid. 'Het rommelt in je lijf', had de huisarts gezegd. Nader onderzoek was nodig. De internist maakte zich na een eerste check nog niet zoveel zorgen. Opgelucht belde ze me. Maar een antwoord op de verontrustende bloeduitslagen had hij niet. Extra onderzoek volgde.

Tienke was er niet gerust op en bracht het weekend door bij haar zus in Nijmegen. Een mooie foto waarin zij elkaar innig omarmen en kijken naar de zonsondergang postte ze op sociale media.

Haar zorg bleek terecht. Ze kreeg te horen wat niemand hoopt te horen. Ze belde me vanuit het ziekenhuis. 'Esther, ik heb verschrikkelijk slecht nieuws.' Het sloeg in als een bom. Hooguit drie maanden gaf de oncoloog haar.

Desondanks bleef Tienke bewonderenswaardig monter. We zijn met de collega's de week na de diagnose samengekomen. Bij een boer met horecatak, net onder Zwolle. In het weiland achter de stallen hebben we in een kring gestaan. Tienke zat op een stoel, want staan kostte al te veel energie. Warme woorden, de ontsteltenis, ook een grapje, een raak gedicht en tranen gedeeld.

We wilden zo graag nog iets voor haar doen. Een ballonvaart met haar vrienden boven haar geliefde Friesland was nog een droom, net als een weekendje met familie naar Terschelling. We zijn dankbaar dat we dat nog voor haar konden regelen.

Afgelopen weekend is onze dierbare collega Tienke Wouda op 45-jarige leeftijd overleden. We zullen haar enorm missen.