'Het ene topmodel is het andere niet'

Column Akkerbouw Piet Hermus 04 jul 2022 om 11:00uur

Marilyn Monroe en Twiggy waren totaal verschillende modellen vanuit een ander schoonheidsideaal. Marylin was zoals een vrouw is en Twiggy was graatmager. Het is maar wat je voorkeur heeft. De topmodellen van vandaag, met of zonder botox en neptieten, zijn nogal buiten de realiteit. Het lijkt wel alsof iedereen sjachert en sjoemelt voor een irreëel ideaalmodel.

%27Het+ene+topmodel+is+het+andere+niet%27

Ook Poetin moest zijn wensdenkmodel aanpassen aan de realiteit. Want in plaats van binnen drie dagen glorieus Kiev binnentrekken en Oekraïne veroveren, zijn we ruim vier maanden en tienduizenden doden verder, zonder veel vooruitgang. Zo gaat dat blijkbaar met modellen, ook bij stikstof en kaartjes. Een onvolkomen stikstofwensmodel dat vervolgens toch als werkelijkheid voor beleid en later wet- en regelgeving ging gelden.

Het stikstofmodel heeft te maken met ruimtelijke ordening van en zeggenschap over de ruimte die van een ander is met een ander doel. Het is als het boek 'Dit is Mijn Hof' van Chris de Stoop. Daar waren het de Antwerpse havenbaronnen die gemene zaak maakten met de diepgroenen, met zogenaamd natuurcompensatie op boerenland.

Eigenlijk is het een verslaving naar groei, groei, groei ten koste van de ander. Bouwen, bouwen, bouwen in samenhang met meer natuur en natuurzeggenschap. Organisaties als Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten zijn als projectontwikkelaars die als natuuroligarchen de ruimte willen hebben. Want ook natuurinclusieve wensboeren liggen onder vuur. En hun grond ook.

De wilde acties, opgejut door die ene 'boerenleider', leiden tot niets en werken averechts

Piet Hermus, akkerbouwer in Zevenbergschen Hoek

Intussen gaat het platteland kapot door dergelijk kolonialisme vanuit het machtscentrum. Niet voor niets was de kreet van Stroe dat we Den Haag de rug toekeren. Naast een klap voor ons boeren is het een kaalslag voor dorpen en stadjes op het platteland.

Het aantal middenstanders, bibliotheken, scholen, huisartsen en andere voorzieningen neemt al af. Er dient evenwicht te zijn tussen macht en periferie. De wilde acties, opgejut door die ene 'boerenleider' die altijd wil laten zien dat hij de grootste is en heeft, leiden tot niets en werken averechts… En de macht leunt achterover en laat dat uitrazen.

Zoutmars

Ik pik het ook niet dat wij moeten opzouten en moest denken aan de Zoutmars van Ghandi in 1930. Om de macht uit te dagen, als protest tegen het Britse zoutmonopolie in India, wandelde Ghandi 23 dagen naar de zee om zelf zout te gaan maken, onderweg sloten mensen zich aan en groeide de stoet en het protest.

Een 'nee, we zouten niet op!'-mars van boer en burger, aanspreekbaar en aanraakbaar, vreedzaam. Hoe zouden media en politiek dan reageren?