'Ja, ik wil!'

U weet het allen vast al; binnenkort zwaait Wiebe Draijer af, dus is Rabobank momenteel hard op zoek naar een nieuwe bestuursvoorzitter.

Ik hoor u denken 'jaja Jaco, jij met je LAS- en MAS- diploma kunt toch nooit zo groot bedrijf leiden?' Jawel hoor, het runnen van dat bankje verschilt niet veel van dat van het varkensbedrijf.

Maar ja, een aantal vragen steken dan wel voortdurend de kop op. Wat te doen bij veel winst? In dat geval is er altijd wel een constructie te verzinnen om minder belasting te betalen of de portemonnee dicht te houden. En bij grote verliezen dan? Dan zijn wij gewend op een zakelijk houtje te bijten en noodzakelijke zaken uit te stellen.

Maar al die medewerkers dan? Ach, als ik al een koppel schreeuwde varkens aankan en tevreden kan houden, lukt me het managen van een koppel medewerkers ook wel. En het doorlopend verplicht laten vertrekken van medewerkers? Tja, een zeugenboer doet elk week een selectie van zijn zeugen en dan wordt er ook gewoon geselecteerd op leeftijd, net als bij de bank.

En de politiek en zijn steeds maar wisselende eisen en nieuw opgelegde financiële maatregelen?

Ach, als varkensboer weet je dat de politiek bij elke nieuwe ministersploeg begint met een nieuw elan en wilde plannen en dat je vooral moet vasthouden aan je eigen wilde plannen.

En die maatschappelijke lobbyclubjes dan?

Veel in gesprek gaan, veel jaknikken en mooie plannen schrijven, maar wel weten dat er aan het einde van de dag wel verschil moet zitten in wat er binnenkomt en wat eruitgaat. Zo zie je maar weer, dat het runnen van een grote bank helemaal niet zo ingewikkeld is en dat het boerenbedrijf niet zoveel verschilt met grote zaken doen.

En aangezien ik overal lees dat 30 procent van de collega's eruit moet, is bovenstaande een aantrekkelijk vooruitzicht. Dus: ja, ik wil nog steeds... boer blijven.