Verdienmodel natuurinclusieve melkveehouders ontbreekt

Het ontbreken van een verdienmodel heeft volgens de universiteit te maken met onvoldoende economische stimulansen om over te gaan tot natuurinclusieve landbouw. Vanuit de voedselketen, inclusief de consumenten, supermarkten en coöperaties, ontvangen de melkveehouders onvoldoende premies om de overgang naar natuurinclusieve landbouw te stimuleren.

Daarnaast zijn de melkveehouders prijsnemers en is de sector afhankelijk van de export. Hun bijdrage aan het ecosysteem via de natuurinclusieve landbouw wordt daarbij niet gecompenseerd. Terwijl negatieve effecten van conventionele landbouw niet in de productprijs tot uiting komen.

Dat melkveehouders niet genegen blijken te zijn om over te gaan naar natuurinclusieve landbouw heeft ook te maken met geld. Melkveehouders hebben vaak structurele financiële tekorten. En het ontbreken van subsidies of een andere vorm van financiële ondersteuning voor de natuurinclusieve landbouw helpen niet bij het overschakelen in deze kapitaalintensieve sector.

Onduidelijke definitie natuurinclusief

Daarnaast is volgens de onderzoekers niet duidelijk wat natuurinclusieve landbouw nu precies inhoudt. Dat komt onder andere doordat de relatie tussen biodiversiteit en landbouw complex is. Dat maakt het stellen van duidelijke doelen en standaarden moeilijk. Daarbij zijn er regionale verschillen in bodemtypen en landschappen die het nog lastiger maken.

Veel onderzoek is nog steeds gericht op de conventionele landbouw, wat de kennisontwikkeling rond de natuurinclusieve landbouw belemmert. Ook het landbouwonderwijs is sterk gericht op de conventionele landbouw, aldus de onderzoekers van Universiteit Utrecht.