Agrifacts kraakt rekenmodel voor kritische depositiewaarden

De KDW's geven aan hoeveel stikstof een bepaald type natuur kan verdragen zonder dat het risico bestaat dat deze natuur wegkwijnt. Het vormt de basis van de stikstofwetgeving. Het KDW-model is volgens de stichting nooit meegenomen in opdrachten van de toetsingscommissies. De Amerikaanse statisticus Matt Briggs en de Nederlandse onderzoeker Jaap Hanekamp hebben het model nu voor Agrifacts onderzocht en plaatsen er kanttekeningen bij.

Als uitgangspunt namen de onderzoekers het overzichtsartikel 'Quantifying uncertainty in critical loads - CEH Report to SEPA', van onder meer de Britse stikstofprofessor Mark Sutton. In 2015 leidde Sutton de internationale reviewcommissie, die in opdracht van de Nederlandse overheid een deel van de onderbouwing van het stikstofbeleid toetste.

Briggs en Hanekamp hebben contact opgenomen met Sutton en zijn team, en enkele onderdelen van de KDW's besproken. Zo stellen ze na een eerste literatuurstudie dat het KDW-model op te weinig metingen is gebaseerd om er een model op te kunnen laten draaien. Daarbij zijn fictieve metingen toegevoegd, waardoor de onderzoekers de betrouwbaarheid in twijfel trekken.

Verder geeft het model ook een schadelijk effect als er geen stikstofdepositie is. Dat is praktisch onmogelijk, vinden Briggs en Hanekamp. En de veldproeven in het model zijn volgens beide onderzoekers niet geschikt om conclusies uit te trekken voor andere gebieden. Dat is wel gebeurd en dat maakt de uitkomsten onnauwkeurig, stellen zij.

Briggs en Hanekamp hebben een eerste analyse van de KDW's online gezet en werken ondertussen volop verder aan dit onderwerp. Eerder uitte Staf al kritiek op andere rekenmodellen die worden gebruikt rond stikstofdepositie.