Uitspraak rechter beschermt pootgoedtelers tegen lukraak beregenen

Dit blijkt uit een gerechtelijke uitspraak die was aangespannen door twee pootgoedtelers in Noord-Holland en Flevoland. Deze telers werden geconfronteerd met het verlies van de pootgoedstatus van hun percelen omdat vanaf buurpercelen beregeningswater overwaaide. In beide gevallen is de veroorzaker aansprakelijk gesteld voor het vermogensverlies.

'Deze uitspraak en de jurisprudentie die dit oplevert, schept duidelijkheid en beschermt onze sector tegen lukraak beregenen', stellen de LTO-bestuurders Klaas Schenk en Peter Berghuis. Zij bespraken het oordeel over de aansprakelijkheid bij onrechtmatig beregenen tijdens een webinar van de LTO-werkgroep Pootaardappelen.

Overigens blijkt dat verzekeraars de dekking voor de aansprakelijkheid van het vermogensverlies niet aanbieden omdat sprake is van vermijdbaar handelen. Het betekent kortweg dat de eigenaar van de beregeningshaspel die het overwaaien van het beregeningswater veroorzaakt de schade van de pootgoedteler uit zijn eigen zak moet betalen.

Ook geen infiltratie via drains

Naast het verbod op beregenen uit watergangen als maatregel om verspreiding van bruinrot tegen te gaan, wijst Schenk er ook op dat de NVWA het niet toestaat om oppervlaktewater onderlangs te infiltreren via drainagebuizen. 'Zeker in droogtegevoelige gebieden zijn er akkerbouwers die zo een zoetwaterlens op hun percelen aanleggen, ook om de verzilting tegen te gaan', legt Schenk uit.

De NVWA houdt de draininfiltratie scherp in de gaten, waarschuwt Berghuis. Bij veldcontroles wordt erop gelet of het waterpeil in de sloten zomers niet bewust hoger wordt aangehouden dan normaal. 'Dit hoewel de kans op besmetting van bruinrot vanuit de drains in grondonderzoek en via wortelresten nooit is aangetoond. Wij zien liever dat de NVWA in dit geval iets coulanter is in gebieden die vrij zijn van bruinrot in oppervlaktewater.'

Verder vindt Berghuis dat de pootgoedsector zelf ook preventieve maatregelen kan nemen om de kans op bruinrot te minimaliseren. 'We kunnen ervoor kiezen om bufferstroken aan te houden langs zwaar besmette watergangen. Bijvoorbeeld door de eerste 20 meter in elk geval geen hoogwaardig pootgoed te telen.' Volgens Schenk gaat het vooral om bewustwording ook bij de pootgoedtelers. 'Het is belangrijk dat we excessen uitsluiten.'