Sluimerende onvrede bij FrieslandCampina

Een collega gaf me mee dat het weer eens tijd was om een kritisch stuk over FrieslandCampina te schrijven, daar is genoeg reuring. Het is best jammer dat iemand denkt dat ik een column puur schrijf om een organisatie voor het blok te zetten of alleen ter vermaak. Toch is het geen slechte tip.

ZuivelNL heeft tot grote onvrede van het gros van de melkveehouders een sleutelrol gespeeld in de aanloop naar het stelsel van fosfaatrechten. FrieslandCampina heeft als zwaargewicht binnen ZuivelNL de schijn tegen dat het fosfaatreductieplan mede is opgezet om het tekort aan verwerkingscapaciteit te verbloemen. Hetzelfde ZuivelNL lijkt gebruikt om de ter discussie staande Koemonitor erdoor te drukken.

Intussen heeft de directie menig lid tegen de haren ingestreken door het op een akkoordje te gooien met Natuurmonumenten.

Zelfs de ledenraad is opstandig door zich voor het eerst in de historie niet achter een bestuursvoorstel te scharen. Daar bovenop komt nog de vraag aan de leden om extra geld in de coöperatie te steken. Bij elkaar opgeteld een explosief mengsel.

FrieslandCampina lijkt zoekende naar haar positie in de markt. Enerzijds als leverancier van kwalitatief hoogstaande en gezonde producten. Anderzijds probeert het in te spelen op de door een deel van de maatschappij gewenste natuurinclusiviteit. Commercieel best handig; de wisselwerking hierover met de leden is minder.

De melkveehouder die zich vol inzet op het efficiënt produceren van goede kwaliteit melk voelt zich niet meer gewaardeerd. Terwijl een collega die toevallig grond van een terreinbeheerder in gebruik heeft en in de goede regio woont een flinke bonus op kan strijken zonder de bedrijfsvoering noemenswaardig te hoeven wijzigen.

Het wegnemen van al deze sluimerende onvrede wordt voor het bestuur een grotere uitdaging dan de invoering van financiering gekoppeld aan het melkvolume.