Verlanglijstje

Gek genoeg stonden er altijd realistische dingen op het lijstje. Waarschijnlijk wisten mijn ouders zo te sturen dat zaken als een ijsbaan in de tuin als niet-haalbaar werden geaccepteerd en de verwachtingen naar beneden bijgesteld.

De huidige generatie beleidsmakers heeft ook een verlanglijstje. Nederland hoort iedereen een warm welkom te bieden. Ieder heeft recht op een woning, werk en een auto voor de deur. Uiteraard hoort er na harde arbeid ook ruimte te zijn voor ontspanning: virtueel gamen, kijken naar een spannende formule 1-race of genieten van de stilte in geregisseerde natuur. Voor dit ideaalplaatje moet alles wijken

In de Wieringermeer worden duizenden hectares landbouwgrond opgeofferd aan datacenters, rond Amsterdam wil men het hele gebied onder water zetten alsof de Spanjaarden weer onderweg zijn en bedrijvigheid bij Natura 2000-gebieden wordt ongewenst verklaard. Ondertussen wordt er een Natuurnetwerk Nederland ingevuld, worden tienduizenden hectares bosaanplant ingetekend en hebben we met Frans Timmermans een wolf in schaapskleren naar Brussel gestuurd.

Ik gun iedereen het verwezenlijken van zijn of haar dromen, maar het wordt onderhand toch eens tijd dat er iemand met realiteitszin opstaat. Landbouwminister Carola Schouten zingt nu een mooi liedje over kringlooplandbouw en gooit er een wortel van 350 miljoen euro achteraan om bedrijven op te kopen. Uiteindelijk gaat dat de oplossing niet worden. Het besef zal eens moeten landen dat we niet aan de ene kant meer mensen kunnen herbergen, meer asfalteren en meer afval kunnen produceren en tegelijkertijd steeds meer wensen hebben over de invulling van ons land.

Onze democratie is een groot goed, toch neig ik meer en meer naar de strategie van de Amerikaanse president Donald Trump. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat hij de bevolking van New York City zou beperken wanneer ooit de historische vergissing zou zijn gemaakt om Central Park als Natura 2000-gebied aan te wijzen.