Bokashi lijkt goede voeding voor bodemleven

De bokashimethode, om van organische reststromen een bodemverbeteraar te maken, berust op fermenteren. Fermentatie is een anaerobe omzetting van organische stof door micro-organismen, die (nagenoeg) gepaard gaat met behoud van de energiewaarde van het uitgangsmateriaal. Fermentatie geeft geen noemenswaardige warmteontwikkeling, er komen geen CO2 en H2O vrij en het gewicht blijft praktisch gelijk.

Fermenteren leidt tot een verhoging van de zuurgraad door de omzetting van suikers in melkzuur, onder invloed van melkzuurbacteriën die van nature aanwezig zijn. De hoge zuurgraad tast de huid van onkruidzaden aan en maakt ze gevoelig voor afbraak door micro-organismen. Door de verhoging van de zuurgraad stopt het fermentatieproces. Er ontstaat na acht à tien weken een stabiele toestand. In deze fase wordt het omgezette organische materiaal geconserveerd.

Het is volgens H-Wodka aannemelijk dat bokashi, in de vorm van gefermenteerd maaisel van bijvoorbeeld bermen en natuurterreinen, een interessante voedingsbron kan zijn voor het bodemleven. Zeker na teelten die weinig organische stof achterlaten, zoals aardappels en uien. 'Maar het nut is nog moeilijk kwantificeerbaar. Dit ondermijnt de prikkel om bokashi op grote schaal toe te passen', aldust H-Wodka.

Nadeel van compost

Telers gebruiken vaker compost dan bokashi. Een nadeel van compost is dat het slechts in beperkte mate dient als voedingsbron voor het bodemleven. Naast stabiele organische stof is er in de akkerbouwpraktijk een groeiende behoefte aan makkelijk verteerbare organische stof. Dat wil zeggen: organische stof met een lage humificatiecoëfficient. In het licht hiervan is volgens H-Wodka de belangstelling voor bokashi te verklaren.

De regelgeving vormt vooralsnog de grootste hindernis om de bokashimethode bij te laten dragen aan de kringloop van maaisel van niet-productieve terreinen. Voor de regelgeving is bokashi feitelijk nog een onbekende grootheid.