Utrechtse boeren eisen meer zeggenschap bij stikstofaanpak

Provinciale Staten van Utrecht besluiten woensdag 15 juli over de leidraad. Vorige week sprak voorzitter Bert van Donselaar van LTO Noord Utrecht in tijdens een commissievergadering. Hij ziet veel pijn en wantrouwen bij zijn achterban.

'Vorig jaar rondom de boerenprotesten zijn toezeggingen aan de landbouw gedaan en die worden niet ingevuld. Dat voelt helemaal niet goed. Het is een rare tijd. Onze wereld staat in brand', verzucht Van Donselaar. 'Ambtelijk gezien snappen ze dat ook, maar vooralsnog is er niets gebeurd.'

Strijdbaar

De LTO Noord-bestuurder blijft strijdbaar en zegt als voorzitter van het Stikstofcollectief landbouw Utrecht de uitgestoken hand te bieden om samen verder te gaan in de zoektocht naar passende oplossingen voor de stikstofkwestie. De leidraad noemt hij 'een dappere poging om chocola te maken van dit complexe speelveld'.

'Het is een halve stap in de goede richting omdat de basis om deze stap echt te laten landen, ontbreekt. Dan gaat het zowel om duidelijkheid over het begin- en eindpunt als om de spelregels om van begin- naar eindpunt te komen.' Met de spelregels doelt Van Donselaar op beleidsregels van provincies en wetgeving van het rijk.

Hofleverancier

De LTO Noord-bestuurder zegt zich niet aan de indruk te kunnen onttrekken dat de landbouw in beeld is als hofleverancier voor de benodigde stikstofruimte in Nederland. Hij verwijst daarbij naar de leidraad, die uit 35 pagina's bestaat.

'Daarvan gaan er 26 over de landbouw, zeven over financiering en organisatie en twee over overige sectoren en het buitenland, terwijl de landbouw maar voor 41 procent stikstofdepositie aan de lat staat.'

Uitwerken van oplossingen

LTO Noord pleit daarom voor meer zeggenschap en invloed van de landbouw op de uitwerking van oplossingsrichtingen. 'Als voor het oplossend vermogen vooral naar de boeren wordt gekeken, dan zullen boeren ook in de lead moeten worden gezet bij het uitwerken van die oplossingen', vindt Van Donselaar.

'Plat gezegd: als we onze achterban moeten vragen deel te nemen in een gebiedsproces, waarbij vertegenwoordigers van bewoners, bedrijven of maatschappelijke organisaties mogen meepraten over wat de gebiedsopgave moet worden, maar alleen de landbouw moet leveren, doen ze niet mee.'