Achter elke stopper zit een gezicht

De afgelopen tijd was voor de Brabantse varkenshouder Huub van Brabant een periode van afscheid nemen. In de week voor kerst kwam eerst de medewerker van de varkenshandel bij hem langs. Die had hem al honderden keren aan de lijn gehad, maar nog nooit in het echt gezien. 'Voordat Van Brabant stopt, wil ik hem een keer in het echt zien', had hij gezegd.

Diezelfde middag kwam de dierenarts voor de laatste keer voor de varkens op het bedrijf. Die avond werden de laatste zeugen in de vrachtauto geladen.

De volgende dag leverde de varkenshouder zijn laatste biggen aan zijn vaste afnemer. Met de vrachtwagenchauffeur had hij altijd leuk contact. 'Als ik een mooi ritje heb, dan bel ik je wel', had de chauffeur gezegd. 'Dan kun je meerijden.' Van Brabant: 'Dat is heel leuk; dat kun je wel een paar keer doen, maar dat verwatert toch.' Ook de adviseur van zijn voerleverancier kwam die week voor het laatst langs.

Superleuk netwerk

De varkenshouder had een 'supergoede band' met de mensen die regelmatig voor zijn bedrijf aan de keukentafel aanschoven. 'Het is een leuke groep mensen. Ze praten allemaal positief over boeren. Het mooiste is om over je vak te praten met mensen die dat kennen', vindt hij.

'Met varkens is altijd iets. Het gaat nooit vanzelf: moeilijk berig worden, oren bijten, verwerpen. Dat is ook juist het mooie. De mensen zullen best nog wel een keer komen, maar het gezamenlijke onderwerp is weg: de zeugen en de biggen. Ook de vergaderingen zal ik missen, zoals van de ki en de studieclub.'

Goede verhoudingen

De Brabander hechtte altijd aan goede verhoudingen met zijn leveranciers en zijn afnemers. Dat was voor hem een reden om niet zo snel over te stappen. 'Ik was niet zo'n shopper voor de beste prijs. Ik heb altijd op zeker gespeeld', zegt hij.

'Misschien was ik wel te weinig ondernemer', mijmert Van Brabant. 'Maar is dat erg? Er wordt vaak gezegd: 'Je moet duizend zeugen houden om erbij te horen.' Maar ik had minder zeugen. Zo bleef het bedrijf voor mij ook een hobby.'

Trots

De varkenshouder heeft zijn bedrijf wel regelmatig ontwikkeld. Het is 'beetje bij beetje' gegroeid. Daar is hij trots op. Maar als gevolg van 'een paar flinke knallen' in zijn persoonlijke leven vroegen in die perioden andere dingen veel aandacht. Hij kwam in die perioden minder toe aan de ontwikkeling van zijn bedrijf. 'Daardoor heeft het bedrijf een aantal jaren een beetje stilgestaan', legt hij uit.

De ondernemer is er blij om dat zijn bedrijf niet zoveel is gegroeid dat hij medewerkers in dienst had moeten nemen. Hij ziet vaak dat grote bedrijven personeel uit Oost-Europa in dienst hebben. Wat minder grote bedrijven met personeel en wat meer bedrijven van Nederlandse varkenshouders zou beter zijn, oppert hij.

Dierenvriend

Zeugen houden was alles voor Van Brabant. Als hij 's ochtends uit bed stapte, ging hij eerst naar de varkens, pas daarna kwam het ontbijt. 'Ik ben boer geworden omdat ik een dierenvriend ben', licht hij toe. 'Toen ik drie of vier jaar was, zat ik al bij de zeugen. Zeugenhouder is mijn vak.'

Van Brabant was 34 jaar zelfstandig ondernemer. 'Zelfstandig de kost verdienen met dieren is het mooiste wat er is', vindt hij. 'Nu is pats, alles in één keer weg.'

Passie

De Brabander ziet ook collega's die stoppen omdat ze er genoeg van hebben, bijvoorbeeld omdat ze de negativiteit over de sector zat zijn. Voor hem ligt dat anders: 'Ik genoot van mijn dieren. Het is gewoon mijn passie. Daarom heb ik er zo'n moeite mee om te stoppen.'

Van Brabant heeft zelf in zijn directe omgeving nooit te maken met mensen die negatief zijn over zijn bedrijf. Zijn meest kritische buurman zei zelfs: 'Het is jammer dat je stopt. Zulke bedrijven als dat van jou zouden juist moeten blijven.'

Zijn vrienden die geen boer zijn, snappen niet dat hij varkens zo leuk vindt. Sommigen zeggen: 'Stoppers worden toch dik betaald.' Hij moet dan uitleggen dat dit niet het geval is. Anderen zeggen dat het goed is dat hij nu stopt. 'Het is níet goed', zegt hij met nadruk. 'Die mensen zijn dan ook geen boer geworden.'

Ver weg

Toen Van Brabant destijds de keus maakte om gebruik te maken van de stoppersregeling, had hij niet verwacht dat hij er nu zo'n moeite mee zou hebben. 'Ik dacht: 2020 is nog zo ver weg, dan ben ik al versleten.' Maar hij is nu eigenlijk nog helemaal niet toe aan stoppen.

'Vergelijk het met een speler van een voetbalwedstrijd die denkt dat hij goed in de wedstrijd zit, maar toch wordt gewisseld. Ik ben nu ineens geen boer meer. Het valt me tegen dat ik er zoveel moeite mee heb. Ik heb dat onderschat. Ik heb het steeds voor me uitgeschoven.'

Te oud om te investeren

Economisch is dit wel het beste moment om te stoppen, beseft Van Brabant. 'Ik zou best veel moeten investeren. Maar ik ben nu te oud om dat nog te doen.'

'Een collega die eerder is gestopt, zei: 'Waarom maak je je er zo druk over?' Maar mijn hobby is weg, mijn ritme, mijn way of life. De dieren stonden bij mij altijd voorop', zegt de Brabander.
'Ik kom er wel doorheen hoor', besluit Van Brabant. 'Maar ik ben de nieuwe situatie nu nog aan het verwerken.'

Huub van Brabant is niet de echte naam van de varkenshouder. De naam is bekend bij de redactie.