Column

Historisch, hysterisch

Biologische landbouw Hanna Hilhorst 24 dec 2019 om 12:00uur

Later zullen we 2019 beschrijven als een historisch jaar. Het jaar dat we opnieuw naar de andere kant van het land verhuisden en op een andere boerderij gingen wonen en werken.

Het jaar van wennen, ontdekken, ontmoeten. Van zwemmen in de Vecht, van wonen in een wooncontainer. De kinderen hebben het naar hun zin op school, er zijn nieuwe vriendjes, voor mij een vriendin. Ik zit op toneel, ben klassenmoeder en doe weer alles op de fiets. Eindelijk.

2019 gaat voor De Groene Griffioen de boeken in als het jaar dat twee stellen gingen samenwerken. Zonder elkaar goed te kennen, zonder garantie op succes. En natuurlijk bleek het wel eens zoeken naar ieders rol en moest er worden gepraat. Werd er gehuild en opnieuw begonnen. Er bleek energie, er waren successen. Op 31 december schieten we samen het jaar uit. Met vuurwerk, champagne: toostend op nog vele jaren samen.

2019 was het jaar van de grote boerenprotesten. Haast zeker weet ik dat onze zoons van nu 6 en 4 jaar zich later de dag van 1 oktober kunnen herinneren. De dag dat papa met duizenden andere trekkers op de snelweg reed. ‘Daar rijdt hij’, riepen ze steeds opgewonden naar de televisie. ‘Of nee, díe trekker is van ons. Of toch die? Wat zijn er veel blauwe trekkers.’

Haast zeker weet ik dat onze zoons zich later de dag van 1 oktober kunnen herinneren

Hanna Hilhorst, biologisch boerin in Weesp

Op school vertelde Olle trots aan zijn juf dat papa op de trekker naar Den Haag was. ‘Omdat ie boos is.’ Toen een paar weken later de juf zelf ging staken, liep hij direct naar haar toe: ‘Van papa mag je onze trekker lenen.’

Het jaar dat we een nieuwe melkput bouwden. Dat we de oude eruit sloopten en als tijdelijke oplossing voor het melken een mobiele kar huurden. En dat die pal voor onze voordeur kwam te staan. ‘Weet je nog’, zullen we later tegen elkaar zeggen. ‘Dat we van tevoren dachten dat de verbouwing zes weken zou duren? En dat het uiteindelijk dertien weken werden?’ Later kan ik daar misschien om lachen. Nu ben ik vooral erg klaar met al die poep en plas voor mijn deur, onze vieze schoenen en vloer.

2019: historisch, hysterisch. Een jaar dat voorbij lijkt gevlogen en dat nieuwsgierig maakt naar het volgende. Voor nu wil ik u bedanken voor weer een fijn schrijfjaar, uw leuke en lieve reacties. Laten we er samen weer een goed jaar van maken. De beste wensen!