Overzeese klant krijgt minder pootaardappelen

Het valt dit exportseizoen niet mee om alle klanten goed te bedienen met pootgoed. 2018 was een jaar met veel klasseverlagingen, met moeizame groei door de droogte. De optelsom daarvan weerspiegelt zich in de exportcijfers. Die zijn duidelijk lager dan de afgelopen seizoenen.

Volgens directeur Peter Ton van pootgoedhandelshuis Stet was de vraag naar pootgoed uit de overzeese bestemmingen net zo groot als vorig jaar. Toch kon de Nederlandse sector lang niet alles leveren. 'We hebben fors minder geleverd. Door schurft en kwaliteitsperikelen vielen partijen af.'

• Lees ook: Uitgangssituatie pootgoed voor 2019 is slecht

Strenge kwaliteitsnormen

In veel belangrijke bestemmingen voor Nederlands pootgoed stellen overheden strenge normen op het gebied van kwaliteit. Daarom moesten deze bestemmingen het doen met minder pootgoed dan anders. De normen werden niet verlaagd of de acceptatie van een andere klasse kwam te laat, zo zegt Ton over Egypte.

Jan van der Werff van handelshuis C. Meijer bevestigt dit. 'We konden minder leveren en soms in een andere maat dan de eerste voorkeur had. De verlagingen door virus waren voelbaar voor ons en de afnemers.' De handelshuizen probeerden hun trouwe klanten zo goed mogelijk van dienst te zijn, laten ze weten. Onregelmatige klanten voelden de tekorten nog wat sterker.

Overzeese bestemmingen

De overzeese bestemmingen voelden de krapte het meest. Voor de Europese versmarkt kwam genoeg pootgoed beschikbaar, ook doordat partijen die afvielen voor verre bestemmingen soms wel een weg in Europa vonden. Per ras wisselt het beeld, stelt Ton.

Vorig jaar zetten de pootgoedtelers wat meer hectares met fritesrassen. Deze markt groeit en de fritesmarkt lijkt goed van poters voorzien, hoewel de opbrengsten minder waren. Bij chipsrassen kunnen wel tekorten zijn.