Oordelen zonder kennis

Ik gebruik de rustige fase niet alleen voor (achterstallig) onderhoud, maar ook om de planning voor komend jaar te maken. Ga ik grootschalig grondruiling doen? Oei, toch meer graslandschade door de droogte dan ik dacht. Bestellingen de deur uit voor pootgoed.

Ondanks mijn drukke job buitenshuis ben ik altijd boer gebleven. De afgelopen dagen waren voor mij dan ook een bevestiging van waar mijn roots en mijn passie liggen. Ik snap dat veel collega's nu met een big smile denken: welkom in mijn wereld. Ikzelf denk: zie je wel, ik ben het niet verleerd. Inmiddels heb ik het colbertjasje weer aan en ben ik met andere dingen bezig. Ook belangrijk.

Doordat ik me in beide werelden beweeg, realiseer ik me hoe belangrijk het is die met elkaar te verbinden.

Ik zie dagelijks hoe mensen over ons spreken, zelfs over ons beslissen, maar zelden of nooit met ons spreken. Laat staan met eigen ogen en handen hebben gevoeld wat het betekent om boer te zijn. Liefde te voelen voor je land. Je zorgen te maken over je dieren. Je dilemma's te kennen over de potstal die bejubeld wordt door dierenwelzijnsorganisaties en verguisd door milieuorganisaties.

Hoe kunnen wij mensen uit coöperaties laten voelen wat ons dagelijks werk is? Ambtenaren die over ons spreken, verleiden met ons te spreken? We moeten zelf beginnen. Gewoon mensen uitnodigen op ons bedrijf om een dag mee te lopen. Laarzen aan. Zorgen voor plant, dier en ecosysteem en tegelijk je bedrijf runnen. Want oordelen over een sector zonder die te kennen, is onfatsoenlijk.