Ouderen krijgen prikkels op It Klokhús

Terwijl campinggasten een duik nemen in de Idzegaasterpoel, laat Janita Reijenga trots haar moestuin zien. Een belangrijk onderdeel van de zorgboerderij. Ze verbouwt er onder andere groenten als sla, snijbiet, bloemkool en bonen. 'De courgettes groeiden als kool. Ik heb al heel veel courgettesoep gemaakt', glundert ze. Iets minder goed ging het met de Chinese kool. 'Die heb ik eruit gehaald. Daar zaten eitjes van vlinders in.'

Naast het eten van gezonde voeding, stimuleert Reijenga met de moestuin de oudere deelnemers om in beweging te komen. In de keuken van de zorgboerderij verzorgt ze met cliënten de maaltijd die 's middags om 12 uur samen met het gezin wordt genuttigd. 'We eten vooral aardappelen, groenten en een stuk vlees, bijvoorbeeld een gehaktbal. We zullen niet vaak pasta eten. Dat zijn de deelnemers niet gewend.'

Waardering

Reijenga haalde nog maar kort geleden haar diploma aan de HBO-opleiding verpleegkunde in Zwolle. Ze wist al vrij snel dat ze zich wilde richten op ouderen. Ze specialiseerde zich in ouderen met geheugenproblemen. 'Van ouderen krijg je zoveel waardering. Ze zeggen vaak dat ze het heel mooi hebben gehad. Dat geeft heel veel voldoening en bevestiging', verklaart ze haar keuze.

De jonge ondernemer liep tijdens haar opleiding stage in een ziekenhuis. Daar kwam ze tot de ontdekking dat ze in de reguliere zorg haar ei niet kwijt kon. 'De persoonlijke aandacht miste ik. Door de enorme tijdsdruk was er nauwelijks tijd voor een praatje', geeft ze de beweegredenen aan voor het openen van haar zorgboerderij.

• Lees ook: Zorg- en kampeerboeren vragen om erkenning

Voorzieningen

Op het bedrijf was er ruimte voor een zorgtak. De ruime slechtweervoorziening voor de camping staat 's winters leeg. Met een campinggast maakte ze een keuken in de accommodatie. Ook liet ze een invalidentoilet plaatsen. Mindervalide campinggasten kunnen hiervan een sleutel krijgen.

Ze zorgde dat er boerengolf en een sjoelbak kwamen. Via internet, zorginstellingen en kringloopwinkels tikte Reijenga oude meubels, een uilenbord en Ot en Sien-schilderijen op de kop. 'Herkenbare elementen van vroeger', verduidelijkt ze. 'Het is belangrijk om mensen een thuisgevoel te geven, zodat ze zich op hun gemak en begrepen voelen.'

Reijenga werkt volgens het psychobiografisch verpleegmodel van professor Erwin Böhm (zie kader). 'Zelfredzaamheid van de deelnemers staat hierbij centraal. Wij moeten hen hiervoor de prikkels bieden. Ouderen met geheugenproblemen kunnen vaak veel meer dan je denkt. Zo verbleef een man die altijd bouwvakker was geweest in een zorgboerderij waar een terrasoverkapping moest komen. Ze deden hem voor hoe hij een muur moest voegen. Tot ieders verbazing pakte hij dat heel snel weer op.'

Boormachine

Reijenga laat een deelnemer in de werkplaats ook met een gerust hart werken met een boormachine of oude spijkers uit een pallet halen. 'Hij is altijd heel handig geweest met gereedschap. En dat verleer je niet zomaar. Risico's blijven er altijd, maar die moet je niet altijd mijden. We vinden het heel belangrijk dat iemand hierdoor in beweging komt en een fijne tijd heeft.'

Reijenga haalt nog een voorbeeld aan: laatst ging ze met een deelnemer varen. 'Ik heb speciaal een trap gemaakt, zodat hij makkelijk de boot in komt. We zijn langs een gebied gevaren waar hij vroeger hutten bouwde. Toen hij dat zag, begon hij er spontaan over te vertellen.' Maar ook de gang naar een plasdras voor weidevogels stimuleerde de oudere man, die eerder nazorger was, om te praten. 'Zo'n dag uit geeft echt zin aan zijn leven.'

Reijenga heeft de zorgboerderij twee dagen per week geopend, op dinsdag en vrijdag. De andere dagen werkt ze bij de thuiszorg. Ze wil het aantal deelnemers langzaam opbouwen tot maximaal tien per dag. 'Ik vind het belangrijk dat ik het goed doe. Ik geef het de tijd. Ik vind het heel mooi dat mijn ouders mij de kans hebben gegeven om hier een zorgboerderij te beginnen.'